Bełtwa festonowa (Cyanea capillata)

Bełtwa festonowa zamieszkuje głównie wody Północnego Atlantyku i Morza Północnego, spotykana jest w Bałtyku. Najwyższe zagęszczenie osiąga u południowych wybrzeży Wielkiej Brytanii. Występuje także na północy Pacyfiku. Obserwowana bywa na południu, u wybrzeży Australii.

Bełtwa festonowa ma ciało jest promieniście symetryczne. Występuje w dwóch postaciach meduzy i polipa. Parasol jest półkulisty, słabo uwypuklony. Krawędzie są gładkie. Barwa różnorodna, od różowej, różowofioletowej po czerwonożółtą żółto brunatną do niebieskiej. Żołądek jest żółto ubarwiony. Posiada liczne, długie i drobne czułki usiane parzydełkami. Czułki zgrupowane są w ośmiu pękach od 70 do 150 czułków. Młode osobniki są bledsze od dorosłych. Polip ma ciało cylindryczne.

Bełtwa festonowa występuje w chłodnych wodach oceanicznych. Najczęściej spotykana jest w pobliżu wybrzeży. Preferuje głębokość do 20 m. Polipy przytwierdzone są do dna, dorosłe osobniki pływają w toni wodnej. Porusza się ruchem pulsacyjnym. Rozmnaża się płciowo oraz bezpłciowo (poprzez strobilizacje). Postaciami dominującymi są meduzy które rozmnażają się płciowo. Meduza jest rozdzielnopłciowa. Zapłodnienie jest zewnętrzne. Występuje u niej przemiana pokoleń. Samice meduz noszą zapłodnione jaja aż do momentu wylęgu larw. Gdy larwa (planula) dojrzeje, staje się osiadła. Opada na dno i przytwierdza się do podłoża, następnie przeobraża się w polipa. Na tym etapie rozmnaża się bezpłciowo, poprzez strobilizacje. Dojrzały polip dzieli się na „talerzyki”. W szczytowej części najlepiej wykształcone strobile odrywają się i przekształcają w efyry – młode meduzy. Po upływie kilku tygodni efyry dojrzewają i przekształcają się w osobniki dorosłe. Żywi się zarówno bezkręgowcami (skorupiakami) jak i kręgowcami (drobnymi rybami). Swoje ofiary obezwładnia parzydełkami na czułkach. Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Żyje ok. 1 roku.