Upierzenie tej czapli siwej jest stalowoszare, białawe na brzuchu, lotki są ciemne, a na głowie widać czarną brew, która w okresie godowym przechodzi w tyle głowy w dwa długie, ozdobne pióra. W locie rozpoznaje się ją po wygiętej esowato szyi i długich, wystających poza ogon, nogach. Dymorfizmpłciowy nie występuje, młode są ciemniejsze, ubarwione mniej kontrastowo.
Czapla siwa to gatunek występujący w Europie i Azji bez północy oraz lokalnie w Afryce. Populacje południowe są osiadłe, pozostałe zimują przede wszystkim na południu i zachodzie Europy, ale również w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Jego liczebność podlega wahaniom. W Polsce jest nielicznym, lokalnie średnio licznym ptakiem lęgowym całego kraju. Częściowo zimuje, szczególnie na zachodzie kraju.
Lęgi
Czapla siwa gniazduje w koloniach (często z innymi czaplowatymi lub kormoranami), w koronach wysokich drzew. Wyprowadza 1 lęg w roku. Bywa, że jedno gniazdo (zbudowane z luźno ułożonych patyków i wysłane trawami oraz roślinnością wodną) użytkuje przez kilka lat z rzędu. Samica składa 3-7 bladoniebieskozielonych jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców: w dzień przez samca, w nocy przez samicę. Pisklęta wykluwają się po ok. 26 dniach. Usamodzielniają się w pełni po 2 miesiącach.