DZIERLATKA ZWYCZAJNA. Ptak. Zwierzę - dzierlatka zwyczajna, dzierlatka, pośmieciuszka, śmieciuszka
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Wróblowe Skowronki Galerida Dzierlatka zwyczajna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Dzierlatka zwyczajna (Galerida cristata)

Nazywana/y także: dzierlatka, pośmieciuszka, śmieciuszka
Dzierlatka zwyczajna. By Valternet (Own work) [GFDL or CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons
Spis treści
Wstęp

Ptak mniejszy od szpaka (Sturnus vulgaris). W kraju jest nielicznym osiadłym gatunkiem lęgowym. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunkiem podobnym jest m. in dzierlatka iberyjska (Galerida theklae).

Wygląd

Tęczówka oczna ciemna. Dziób szarobrązowy, dosyć długi, spiczasty, lekko zakrzywiony w dół. Pokrywy uszne brązowe. Podgardle jasne. Na ciemieniu długi, spiczasty czub, który również jest widoczny, po złożeniu. Sylwetka dosyć krępa. Wierzch szarobrązowy, ciemno kreskowany. Pierś ciemno kreskowana. Spód biały, z płowym nalotem. Skrzydła szerokie. Ogon dosyć krótki, z rdzawymi zewnętrznymi piórami. Osobniki obu płci są do siebie podobne. Osobniki młodociane przypominają dorosłe.

Występowanie

W Europie nie jest spotykana jedynie na Wyspach Brytyjskich, w Skandynawii i na obszarach górskich. Ponadto zamieszkuje Azję na południe od Syberii, poza tropikalnymi obszarami Azji Południowo-wschodniej i najwyższymi pasmami górskimi. W północnej Afryce spotykana jest wszędzie z wykluczeniem Sahary. Jest ptakiem osiadłym lub koczuje.

Biotop

Zamieszkuje otwarte, suche obszary. Pierwotnym biotopem dzierlatki były ogromne azjatyckie stepy. Obecnie spotykana jest również na terenach rolniczych, obszarach ruderalnych blisko człowieka, ubogich murawach i nieużytkach.

Lęgi

Gnieździ się w płytkim zagłębieniu w ziemi. Gniazdo zbudowane (przez samicę) jest z liści, korzonków, traw. Przystępuje przeważnie do dwóch (rzadziej trzech) lęgów w roku. Samica składa od 2 do 6 jasnych, szaro oraz brązowo plamkowanych jaj. Przy powtarzalnych lęgach ilość jaj się zmniejsza. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi 12-13 dni. Po 9 dniach młode opuszczają gniazdo. Po trzech tygodniach młode zyskują zdolność lotu.

Pokarm

Żywi się zwierzętami bezkręgowymi (owadami, ich larwami, pajęczakami, mięczakami) oraz pokarmem roślinnym (owoce, nasiona, zielone części roślin). Pokarm zbiera na ziemi.

4.7/5 - (10 votes)
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments