Łasica (Mustela nivalis)

Nazywany/a też: łaska

Fot. Keven Law, CC/Wikipedia
Łasica jest najmniejszym ssakiem drapieżnym w Europie. Długość jej ciała waha się w granicach 12 -26 cm, ogona 2 -8 cm, waga również ma dużą rozpiętość -od 30 do 250 g. Samce są znacznie większe od samic. Łasica ma długi, niezwykle gibki tułów, krótkie kończyny o owłosionych stopach, bardzo krótki ogon, niewielką głowę z małymi zaokrąglonymi uszami. Sierść jest krótka, gładka i lśniąca. Latem wierzch ciała i ogon są jednolicie rudobrązowe, a spód ciała jest wyraźnie odgraniczony - biały. Na pysku mogą występować małe białe plamki, a na brzuchu większe -brązowe, których kształt i rozmieszczenie są charakterystyczne dla poszczególnych osobników. W północnej części zasięgu zimą sierść zmienia barwę na całkowicie lub częściowo białą. 
  1. Występowanie
  2. Tryb życia
  3. Odżywianie
  4. Rozmnażanie i rozwój
  5. Systematyka
  6. Galeria zdjęć

Występowanie

Areał występowania łasicy obejmuje całą Europę z wyjątkiem Irlandii i Islandii, Amerykę Północną, północną i wschodnią Azję i północną Afrykę. W Polsce jest to gatunek pospolity w całym kraju
Czy wiesz, że...
  • Łasica potrafi biec niosąc upolowaną ofiarę ważącą połowę jej własnej masy.
  • Jeśli ssak przenosi jajo za duże do uchwycenia pyskiem przytrzymuje je pomiędzy podbródkiem, a pyskiem.

Tryb życia

Typowe dla łasicy siedliska to brzegi lasów, pola uprawne, cmentarze, zarośla wśród łąk, parki. Nie unika sąsiedztwa wsi i miast. Jest aktywna przez całą dobę, ale najbardziej o zmierzchu i świcie. Jest szybka i zwinna, doskonale biega i skacze, w razie potrzeby nieźle pływa, często porusza się skokami. Kryjówki zakłada pod stosami kamieni, korzeniami, zwalonymi pniami, w zabudowaniach lub norach upolowanych ofiar. Zagrożona częściej reaguje atakiem niż ucieczką, a w chwilach silnego przerażenia może wydzielać cuchnącą woń z gruczołów przyodbytniczych. 

Odżywianie

Łasica jest typowym mięsożercą. Jej pokarm stanowią przede wszystkim gryzonie (norniki, myszy), które ściga wytrwale nawet pod śniegiem lub pod ziemią, w ich własnych norach. Poluje również na krety i ptaki, a większe osobniki również na zające. Oprócz tego zjada owady, żaby, jaszczurki, ryby, jaja ptasie. Te ostatnie potrafi zręcznie nakłuwać i wysysać ich zawartość. Przy dużej ilości pokarmu robi zapasy z gryzoni lub jaj.

Rozmnażanie i rozwój

Ciąża u łasicy nie jest przedłużona jak u innych łasicowatych i trwa ok. 5 tygodni. Młode w liczbie 4 -10  przychodzą na świat w gnieździe wyścielonym trawą i liśćmi. W roku ma miejsce 1 lub 2 mioty. Samica starannie opiekuje się młodymi, które otwierają oczy po ok.3 tygodniach, a ssą do 12 tygodni. Jednak już po 8 tygodniach potrafią samodzielnie zabijać zdobycz. Samice osiągają dojrzałość płciową po 9 miesiącach życia (do tego czasu rozstają się już z matką). Łasice żyją 3 -7 lat.
Łasica, Mustela nivalis, least weasel Fot. Keven Law, CC/Wikipedia

Galeria zdjęć

Łasica, Mustela nivalis, least weasel
Łasica, Mustela nivalis, least weasel

Systematyka

Domena:Eukarionty
Królestwo:Zwierzęta
Podtyp:Kręgowce
Gromada:Ssaki
Rodzina:Łasicowate
Rodzaj:Mustela
Gatunek:Łasica
Indeks nazw polskich - gromada Ssaki
A B C D E F G H I J K L Ł M N O Q P R S Ś T U V W X Y Z Ż Ź