Lis wirginijski (Urocyon cinereoargentatus)

Lis wirginijski jest mniejszy od lisa europejskiego. Długość ciała wynosi 45 -65 cm, długość ogona 30 -45 cm, wysokość w kłębie ok. 40 cm, waga 3 -7 kg. Jego futro ma kolor szary, spód ciała jest jaśniejszy, policzki i podgardle białe, boki szyi i brzucha, częściowo przód ciała i łapy – rdzawe, na wierzchu puszystego ogona widać czarną pręgę, która na samym końcu przechodzi w plamę. Nogi są krótkie i mocne, zakończone ostrymi i wyjątkowo zakrzywionymi pazurami. Lis ten posiada duże uszy i wąski, długi pysk.

Lis wirginijski zamieszkuje lasy i zarośla oraz suche i skaliste tereny Ameryki Środkowej i Ameryki Północnej, począwszy od południowej Kanady.

Lis wirginijski prowadzi nocny tryb życia. Żyje samotnie lub w parach. Zajmowane przez siebie terytorium znaczy zapachem. Nigdy nie kopie sam nor. Najchętniej zajmuje te opuszczone przez lisa rudego lub świszcza. Jako kryjówek używa także szczelin skalnych, jaskiń, wydrążonych pni. Jest jedynym lisem, który potrafi wspinać się na drzewa! Można go spotkać śpiącego lub odpoczywającego wśród konarów, bądź na stercie gałęzi. Zresztą tej umiejętności i zwyczajom zawdzięcza swoją druga nazwę.

Pokarm lisa wirginijskiego stanowią głównie drobne kręgowce (ptaki, gryzonie) i owady. Poluje na nie zazwyczaj w nocy. Podczas wspinaczek drzewnych zjada owoce. Jeśli zdobędzie więcej pożywienia niż jest w stanie zjeść od razu nadmiar magazynuje w podziemnych spiżarniach, do których trafia później dzięki wspaniale rozwiniętemu zmysłowi powonienia.

Ciąża u lisa wirginijskiego trwa ok. 2 miesięcy. Na kilka dni przed porodem samica wypędza samca z legowiska. Wraca on później, aby donosić pożywienie. W miocie jest od 2 do 7 młodych, które rodzą się z wagą ok. 80 g, ślepe i pokryte czarną sierścią.  Po ok. 6 tygodniach samica zostawia je już w gnieździe same kiedy wyrusza na polowanie. Młode lisy wirginijskie pozostają pod opieką rodziców 5 miesięcy.