Ptak nieco mniejszy od wróbla. Trudny do rozróżnienia od innych trzciniaków, najlepiej odróżniany po śpiewie (choć śpiewa podobnie do trzcinniczka). W kraju jest bardzo licznym wędrownym gatunkiem lęgowym.
Ciemna tęczówka oczna. Jasna, choć niezbyt wyraźna brew. Dziób niezbyt długi, tępy. Smukła sylwetka ciała. Wierzch ciała szarobrązowy. Spód jaśniejszy, płowo biały. Ogon jest szeroki, tępo zakończony. Gatunek bardzo podobny do trzcinniczka (Acrocephalus scirpaceus). Różni się bardziej zaokrągloną głową oraz krótszym dziobem. Poza tym łozówka ma nogi różowawo żółte, natomiast trzcinniczek brązowoszare. Brak dymorfizmu płciowego. Dymorfizm wiekowy również nie jest dobrze zaznaczony. Wierzch u młodocianych w nieco jaśniejszym odcieniu. Kuper u osobników dorosłych nie odróżnia się od ubarwienia wierzchu, natomiast u młodocianych jest rdzawożółty.
Występowanie
Występuje na obszarze Europy: od północno-wschodniej Francji na zachodzie, po Ural i Morze Kaspijskie na wschodzie oraz od północnych Włoch i północnej Grecji na południu, po środkową Finlandię na północy. Ponadto wyspowo gniazduje w Wielkiej Brytanii, środkowych Włoszech i Turcji. Na zimowiska odlatuje daleko, bo do południowo-zachodniej Afryki.
Biotop
Zamieszkuje głównie łozowiska, czyli zarośla wierzbowe. Ale także inne świetliste zarośla w pobliżu wody i terenów podmokłych. Spotykana również na obszarach rolniczych.
Lęgi
Gnieździ się w krzewach bądź na łodygach trzcin w sąsiedztwie wody. Gniazdo jest w formie cylindra (z łodyg oraz liści). Przystępuje do dwóch lęgów w roku. Samica składa 4-5 zielonkawych, ciemno plamkowanych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi niecałe dwa tygodnie. Młode opuszczają gniazdo po podobnym czasie.
Pokarm
Żywi się bezkręgowcami (owadami, pajęczakami, mięczakami). Pokarm zdobywa zbierając go z ziemi oraz z roślinności, jak również łapie go w locie.