Modraczek zwyczajny (Tarsiger cyanurus)

Ptak wielkości mazurka (Passer montanus). Do naszego kraju wyjątkowo zalatuje (jest to zaledwie kilka stwierdzeń). Prowadzi skryty tryb życia. Gatunkiem podobnym jest samica iranki (Irania gutturalis). Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wcześniej zaliczany był do rodziny drozdowate (Turdidae).

Tęczówka oczna ciemna. Dziób mały, cienki, czarny. Podbródek oraz gardło jasne. Boki ciała pomarańczowe. Spód biały. Nogi ciemnobrązowe. Występuje dymorfizm płciowy, szczególnie zaznaczony w okresie godowym. W lecie u samców wierzch niebieskawy. Lico, nadgarstek, kuper oraz ogon są jaskrawo niebieskie. Na jesień wierzch staje się szarobrązowy, kuper nadgarstek pozostają niebieskie. Samice są o wiele skromniej ubarwione, oliwkowoszare. Obrączka oczna jasna. Pierś szarobrązowa. Ogon niebieski. Osobniki młodociane przypominają samice.

Występuje w klimacie subpolarnym Eurazji: od północnej Szwecji i północnej Finlandii, przez niemal całą Rosję, po północno-wschodnie Chiny, Japonię i Kamczatkę. Ponadto zamieszkuje Himalaje od Afganistanu po środkowe Chiny. Modraczki zimę spędzają w południowo-wschodniej Azji, głównie w południowych Chinach. W Himalajach i Japonii częściowo osiadłe.

Zamieszkuje lasy borealne i mieszane tajgi oraz iglaste lasy górskie.

Gnieździ się na ziemi, w półdziuplach, pod korzeniami drzew. Gniazdo w formie czarki, zbudowane z materiałów roślinnych (korzonków, liści oraz traw). Przystępuje do jednego lub dwóch lęgów w roku. Samica składa od 5 do 7 jasnych, delikatnie nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi około 15 dni. Po dwóch tygodniach młode opuszczają gniazdo.

Ptak ten w głównej mierze pożywia się zwierzętami bezkręgowymi (owadami, pajęczakami). Rzadziej żywi się pokarmem roślinnym (owocami, nasionami). Pokarm chwyta w locie, a także zbiera go z ziemi oraz z roślinności.