Potrzeszcz (Emberiza calandra)

Jest naszym największym trznadlem. Ma przysadzistą sylwetkę i niepozorne upierzenie, w locie zwraca uwagę luźno zwieszonymi nogami. Jego śpiew ma wiele wspólnego z nazwą – jest to seria zgrzytających i skrzypiących dźwięków.

Jest to ptak dużo większy od wróbla, o krępej sylwetce i dużym, silnym dziobie. Upierzenie ma brązowoszare z kreskowaniem, szczególnie widocznym na piersi i bokach. Podgardle białawe, dziób i nogi cieliste. Dymorfizm płciowy nie występuje.

Środowisko życia potrzeszcza stanowią suche łąki z kępami krzaków, żyzne pola uprawne w pobliżu łąk, pastwiska i nieużytki oraz obrzeżenia sadów i ogrodów w sąsiedztwie pól i łąk.

Areał lęgowy obejmuje Europę bez północy, Azję Mniejszą i północną Afrykę. Jest to gatunek osiadły, tylko częściowo nieregularnie wędrowny. Zimuje na obszarze areału lęgowego oraz w Egipcie i na Płw. Arabskim. W Polsce występuje we wszystkich regionach kraju z wyjątkiem gór, jest średnio licznym, lokalnie nielicznym ptakiem lęgowym. Zimą koczuje, opuszcza przede wszystkim okolice silniej zalesione.

Potrzeszcz wyprowadza 2 lęgi w roku, od maja do czerwca. Gniazdo buduje z suchych łodyżek roślin zielnych, liści traw oraz zbutwiałych kawałków roślin, wyścieła korzonkami i niewielką ilością włosia. Umieszczone jest ono na ziemi pod osłoną kępy trawy. W zniesieniu jest 4-5 beżowych lub niebieskawych jaj pokrytych różnego rodzaju plamkami i żyłkami. Wysiaduje tylko samica przez ok. 2 tygodnie. Młode pozostają w gnieździe przez 9-12 dni i kiedy je opuszczają jeszcze nie są lotne.

Pożywienie potrzeszcza stanowią nasiona traw i zbóż, a w okresie letnim również owady i pająki, którymi karmi pisklęta.