Rybitwa białowąsa (Chlidonias hybrida)

Rybitwy te często zakładają kolonie razem z rybitwami czarnymi. W czasie toków odprawiają rytuał z wykorzystaniem materiałów, które znoszą na budowę gniazda – upuszczają je i łapią ponownie w powietrzu lub na powierzchni wody.

Obie płci wyglądają jednakowo. Dziób mocnej budowy, czerwony, nogi czerwone. W szacie godowej spód ciała ciemnoszary, spód skrzydeł w locie prawie biały, policzki białe, wierzch głowy czarny. Reszta wierzchu ciała jasnoszara. Ubarwienie spoczynkowe znacznie jaśniejsze, tylko na potylicy czarny pasek. Młodociane mają brązowo plamkowany grzbiet, kontrastujący z jaśniejszymi skrzydłami oraz szary kuper.

Rybitwa białowąsa zamieszkuje bagna, zbiorniki słodkowodne gęsto zarośnięte roślinnością wodną. 

Areał lęgowy jest porozrywany i obejmuje południową Europę, południową Azję, część Afryki, Australii i Nowej Zelandii. Populacje północne są wędrowne, zimują w Afryce. W Polsce jest to gatunek jedynie sporadycznie lęgowy, głównie we wschodniej części kraju; na przelotach skrajnie nieliczny.

Gniazduje osobno lub w kolonii liczącej nawet do kilkuset par.  Gniazdo buduje pływające na wodzie w otoczeniu roślinności lub na podtopionych kępach. Stanowi ono płaską czarę z długich kawałków trzcin, sitowia i innych roślin. Składa 2-4 szare lub jasnordzawe jaja, o zielonkawym odcieniu. Wysiadują oboje rodzice przez ok. 18 dni, oboje też opiekują się pisklętami , które zdolność lotu osiągają po 3 tygodniach.

Rybitwa białowąsa żywi się głównie owadami i ich larwami oraz innymi bezkręgowcami, rzadziej rybami i kijankami.