Strumieniówka (Locustella fluviatilis)

Świerszczak wielkości wróbla. Prowadzi skryty tryb życia. Łatwiej ją usłyszeć niż zobaczyć. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Tęczówka oczna ciemna. Jasna obrączka oczna. Brudnobiała, słabo widoczna brew. Dziób ciemny, z jaśniejszą nasadą. Gardło i górna część piersi w szare, rozmyte plamkowanie (cecha nie u wszystkich widoczna). Sylwetka wydłużona. Wierzch ciała jednolity, szarobrązowy. Spód brudnobiały. Boki ciała brązowoszare. Skrzydło z wygiętą krawędzią. Zewnętrzna lotka brudnobiała. Ogon dosyć szeroki, długi i zaokrąglony. Pokrywy podogonowe długie, oliwkowobrązowe, o jaśniejszych końcach. Nogi różowe. Dymorfizm płciowy oraz wiekowy nie jest widoczny. Samce mają nieco bardziej wyraźniejszą brew oraz oliwkowozielony odcień ciała.

Większość populacji strumieniówki zamieszkuje Europę środkową i wschodnią po Pogórze Kazaskie w Azji. Południową granicą zasięgu w Europe są Alpy, Góry Dynarskie oraz Kaukaz na Bliskim Wschodzie. Na północy najdalej jest spotykana w południowej Finlandii. Strumieniówka wyspowo, nielicznie gniazduje również w północno-wschodniej Afryce. Jest ptakiem wędrownym. Na zimowiska odlatuje do południowo-wschodniej Afryki.

Zamieszkuje doliny rzek, mokradła, rozlewiska, torfowiska i trzcinowiska oraz okolice jezior. Preferuje gęste lasy liściaste (łęgi i olsy) oraz obszary częściowo zakrzaczone z miejscami z otwartą przestrzenią.

Gnieździ się na ziemi, w ukryciu roślinności. Gniazdo buduje z liści. Do lęgu przystępuje raz w roku. Samica składa od 3 do 6 białych, brązowo plamkowanych jaj. Czas wysiadywania (przez przeważnie samicę) wynosi niecałe dwa tygodnie. Oboje rodzice zajmują się pisklętami. Po podobnym czasie młode opuszczają gniazdo i przez jeszcze jakiś czas są pod opieką rodziców.

W jej diecie dominują bezkręgowce (owady oraz ich larwy, pajęczaki, mięczaki).