Papuga alpejska przeniosła się w góry, by unikać ludzi

Kea, rodzaj papugi występującej w alpejskich regionach Nowej Zelandii, przeniósł się w góry, by uciec od ludzi.  Badania wskazują, że ptaki zaadaptowały ten obszar na swój dom, ponieważ jest to miejsce w dużym stopniu nie skażone działalnością człowieka.

Badanie University of Otago przeanalizowało dane DNA całego genomu kea i kaka, aby zidentyfikować różnice genomowe stojące za ich unikalnym wyborem siedlisk. Stwierdzono, że papugi kea nie są „specjalistkami w dziedzinie alpinizmu” – raczej przystosowały się do życia w siedliskach na dużych wysokościach, by unikać kontaktu z ludźmi.

„Jeśli kea wykorzystają strefę alpejską jako schronienie przed działalnością człowieka, jakie mają inne opcje, jeśli strefa alpejska zniknie? Czy zwiększą wykorzystanie siedlisk leśnych, potencjalnie zwiększając konkurencję z kaka?” – zastanawia się jeden z autorów badania i profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Otago, Michael Knapp.

Ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób gatunki alpejskie zareagują na ocieplenie klimatu, aby można było podjąć najlepsze decyzje dotyczące ich ochrony, co jest szczególnie prawdziwe w odizolowanych środowiskach wyspiarskich, gdzie możliwości przemieszczania się gatunków w inne miejsca są bardzo ograniczone” – dodał Knapp.

Kea żyją w regionach alpejskich Nowej Zelandii. Kaka to inny rodzaj papug występujący również w Nowej Zelandii, choć głównie w lasach tego wyspiarskiego kraju. Te dwa ptaki będą musiały walczyć o tę samą przestrzeń, jeśli klimat będzie się nadal ocieplał.

Aby dowiedzieć się, jak oba gatunki radzą sobie z ociepleniem klimatu, naukowcy przyjrzeli się ich historii. W okresach lodowcowych siedlisko kea rozszerzyło się, podczas gdy kaka rozszerzył się między okresami lodowcowymi. Wielkość populacji kea pozostawała stosunkowo stabilna (aczkolwiek niewielka), podczas gdy wielkość populacji kaka była bardzo zróżnicowana.

Naczelna autorka badania, doktorantka z Uniwersytetu Otago, Denise Martini, powiedziała, że odkrycia to tylko „wierzchołek góry lodowej” na temat tego, co naukowcy mogą zyskać obserwując ewolucję tych ptaków.

„Niestety, jeśli chodzi o decyzje dotyczące ochrony przyrody, często jesteśmy zmuszeni inwestować w krótkoterminowe „awaryjne” rozwiązania, a badacze i praktycy zajmujący się ochroną przyrody rzadko mają okazję naprawdę przyjrzeć się perspektywom długoterminowego przetrwania gatunków.”

Naukowcy mają nadzieję, że badanie reakcji gatunków alpejskich na ocieplający się klimat – na poziomie molekularnym, wpłynie na lepiej przemyślane działania ochronne.