Cebulice syberyjskie kwiaty – sadzenie, uprawa i pielęgnacja cebulic syberyjskich

Wbrew swojej nazwie cebulice syberyjskie nie pochodzą wcale z Syberii, ale głównie z zachodniej Azji i wschodniej Europy. Niektóre gatunki cebulic syberyjskich paradoksalnie rosną również w ciepłych klimatach basenu Morza Śródziemnego. Te drobne szafirowe kwiaty występują obficie w środowisku naturalnym, ale dają się również z powodzeniem hodować w ogrodzie.



Cebulice syberyjskie, fot. shutterstockCebulice syberyjskie, fot. shutterstock
  1. Cebulica syberyjska – kwiat, którego atrybutem jest kolor
  2. Cebulice syberyjskie - wymagania glebowe
  3. Sadzenie i uprawa cebulic syberyjskich
  4. Co jeszcze warto robić w ramach uprawy cebulic syberyjskich?
  5. Podlewanie i nawożenie cebulic syberyjskich
  6. Rozmnażanie cebulic syberyjskich
  7. Cebulica syberyjska – rozmnażanie przez nasionka oraz cebulki
  8. Ochrona cebulic syberyjskich
  9. Cebulice syberyjskie w domu i ogrodzie
  10. Cebulica syberyjska w… wazonie
  11. Cebulica syberyjska jako romantyczna ozdoba
  12. Cebulice syberyjskie – pytania i odpowiedzi

Cebulica syberyjska – kwiat, którego atrybutem jest kolor


Cebulice syberyjskie należą do rodziny szparagowatych i charakteryzują się niewielkim wzrostem – od 10 do 15 cm – oraz dzwonkowymi kwiatami o 6 płatkach wyrastającymi na nieulistnionych łodyżkach. W efekcie pojedyncze kwiaty są bardzo subtelne i największe wrażenie robią dopiero w skupiskach.

Najważniejszym atrybutem kwiatów jest oczywiście ich kolor - żywy, wyraźny i energetyzująco niebieski. Zwłaszcza w pozimowym krajobrazie pełnym śniegu i szarości, jest to widok niezwykle optymistyczny. Mało kto wie, że istnieje jednak także biała odmiana cebulicy (Scilla siberica alba), która wyglądem przypomina po trosze przebiśniegi. W polskich warunkach cebulice syberyjskie obu kolorów kwitną zwykle od marca do maja.

Cebulice syberyjskie - wymagania glebowe


Cebulice syberyjskie nie są w żaden sposób roślinami wymagającymi. Nie lubią co prawda suchości, ale powodzi im się świetnie wszędzie tam, gdzie gleba jest choć częściowo wilgotna. Idealne podłoże powinno być próchnicze i przepuszczające wodę, obojętne w odczynie. Dobrą wiadomością dla wszystkich ogrodników będzie też fakt, że niebieskie kwiatki mogą rosnąć na słońcu, w półcieniu, a nawet w cieniu, choć im mniej światła, tym mniej imponujące będzie kwitnienie.

W przypadku bardzo ubogiej gleby w ogrodzie, warto ją dokładnie przekopać i spulchnić, a następnie wzbogacić nieco kompostem lub obornikiem. Tak przygotowana rabata nadaje się od razu do sadzenia cebulic syberyjskich.

Sadzenie i uprawa cebulic syberyjskich


Cebulicę syberyjską sadzi się w postaci niewielkich cebulek możliwych do zakupienia w każdym sklepie ogrodniczym. Idealna pora sadzenia to koniec sierpnia lub początek września, jak w przypadku większości roślin cebulowych, które wschodzą na wiosnę. Poszczególne cebulki umieszcza się na głębokości 5-6 cm – najwygodniej jest robić to za pomocą kołka do sadzenia z zaznaczoną pożądaną głębokością. Odstępy pomiędzy poszczególnymi roślinami powinny wynosić ok. 10 cm.

Planując rozmieszczenie cebulic w ogrodzie, warto sobie uświadomić, że są to kwiaty małe, najlepiej wyglądające w grupie. Z tego względu spora część ogrodników obsadza nimi skraj wielogatunkowych zagonów lub tworzy dla nich specjalne, kuliste wysepki, które wiosną przypominać będą szafirowe jeziorka z wodą.

Co jeszcze warto robić w ramach uprawy cebulic syberyjskich?


Przekwitłe kwiaty cebulicy syberyjskich warto niezwłocznie ścinać, aby nie nadwyrężać siły rośliny – w przeciwnym razie będzie ona spożytkowywać substancje odżywcze na formowanie gniazda nasiennego, kosztem zdrowia cebulki.

Ponadto, cebulice co 3-4 lata lubią zmieniać miejsce – przestrzeganie tego rytuału gwarantuje długoletnią satysfakcję z intensywnego kwitnienia. Cebulki można wykopać tuż po zeschnięciu się liści i należy je od razu przesadzić w nowe miejsce. Jeśli pogoda jest akurat niesprzyjająca, należy przechować cebule w chłodnym, przewiewnym pomieszczeniu.
Biała odmiana cebulicy, fot. shutterstock

Podlewanie i nawożenie cebulic syberyjskich


Co do zasady cebulice syberyjskie nie wymagają podlewania. Wyjątkiem jest okres zaraz po sadzeniu lub przesadzeniu oraz okresy bardzo suchej wiosny. Zwłaszcza na stanowisku wystawionym na ciągłe działanie promieni słonecznych cebulica syberyjska może potrzebować nawadniania co kilka dni w okresie wzrostu i kwitnienia – tylko jednak do punktu, w którym podłoże jest umiarkowanie wilgotne.

Kwiaty cebulicy syberyjskiej nie potrzebują też specjalnego nawożenia, ale przymieszanie organicznego kompostu lub obornika do gleby co roku na koniec zimy, na pewno pomoże roślinom intensywniej kwitnąć.

Rozmnażanie cebulic syberyjskich


W Stanach Zjednoczonych cebulica syberyjska uważana jest za gatunek inwazyjny. Oznacza to, że wprowadzona do określonego środowiska naturalnego zaczyna się intensywnie rozmnażać, wypierając rdzenne dla danego obszaru rośliny. W ogrodzie oczywiście nie ma takiego zagrożenia, a wielu ogrodników z radością wręcz obserwuje coroczne powiększanie się połaci szafirowych kwiatów.

Kto jednak ma potrzebę rozmnożenia cebulicy syberyjskiej, np. aby posadzić ją w całkiem innym krańcu ogrodu, może wykorzystać dwie techniki – rozmnażania przez nasionka i przez cebulki przybyszowe.

Cebulica syberyjska – rozmnażanie przez nasionka oraz cebulki


Pierwszy sposób jest żmudny i polecany tylko cierpliwym – siewki pozyskane z przekwitniętego kwiatu, kwitną najwcześniej po dwóch latach. Rozmnażanie przez cebulki przybyszowe jest o wiele bardziej efektywne i można je połączyć z okresowym przesadzaniem cebulicy. Na większości cebulek pojawiają się bowiem nowe przyrostki, zwane cebulkami przybyszowymi, które należy delikatnie oddzielić od cebuli matki i posadzić zgodnie z generalnymi zaleceniami, na końcu lata. W międzyczasie wykopane cebulki należy przechowywać w torfie.

Ochrona cebulic syberyjskich


Cebulica syberyjska, jak należało tego oczekiwać, nie boi się mrozów i warunkach naturalnych bez problemów przeżywa pod śniegiem. Niestety, problemem dla kwiatów mogą być współczesne zimy – kapryśne, pozbawione śniegu, acz często trzaskające mrozem. Praktyka pokazuje, że w takich warunkach część cebulek może przemarznąć i nie zakwitnie już kolejnej wiosny. Dlatego zapobiegliwi ogrodnicy każdej jesieni przysypują rabatę z cebulicą syberyjską kilkucentymetrową warstwą liści, kory czy mchu.

Jeśli chodzi o inne zagrożenia, cebulica syberyjska nie stwarza praktycznie żadnych problemów – niezwykle rzadko dopadają ją choroby lub szkodniki. Jedyny błąd, który możemy popełnić przy uprawie to przechowywanie cebulek przed posadzeniem w niewłaściwych warunkach – jeśli dopadnie je pleśń, efekty na wiosnę będą marne.

Cebulice syberyjskie w domu i ogrodzie


Cebulicę syberyjską wykorzystuje się w ogródkach na wielorakie sposoby. Oprócz wspomnianego już otaczania zagonów, miesza się ją także z innymi wczesnowiosennymi roślinami, aby uzyskać kolorowe kompozycje doskonale pasujące do wiejskich i rustykalnych krajobrazów. Doskonale nadaje się do dekoracji ogrodów skalnych i brzegów zbiorników wodnych.

Błękit cebulicy idealnie komponuje się z delikatnym różem hiacyntów, żółcią krokusów oraz bielą przebiśniegów. Ponadto, szafirowe kwiaty często sadzi się również jako akcent kolorystyczny na skałkach w małych skupiskach po 5-8 cebulek lub pod wysokimi krzewami, zwłaszcza tymi, które pokrywają się liśćmi dopiero w drugiej połowie maja.
Trawnik usiany cebulicami, fot. shutterstock

Cebulica syberyjska w… wazonie


Cebulicę syberyjską można również śmiało wykorzystywać jako kwiat cięty – do kolorowych wiosennych bukietów umieszczanych w szklanych wazach na stole. Istnieje również możliwość pędzenia cebulek – w tym celu cebule sadzi się w doniczkach w listopadzie i przetrzymuje ok. 2 miesięcy w chłodnym, ciemnym pomieszczeniu, a następnie wynosi na jasny parapet z temperaturą ok. 18 stopni C. Po ok. 3 tygodniach cebulice syberyjskie powinny zakwitnąć.

Cebulica syberyjska jako romantyczna ozdoba


Trudno wyobrazić sobie łatwiejszą w uprawie i bardziej cieszącą oczy wiosną roślinę niż cebulica syberyjska. Jej najwięksi miłośnicy wysadzają cebulki bezpośrednio do trawnika przed domem, uzyskując w marcu fantastyczny, szafirowy „dywan”, który na dodatek pozwala trawie rosnąć swobodnie i nie wymaga koszenia. Cebulice syberyjskie to kwiat romantyczny, sielski, kojarzący się z dziką przyrodą, ale możliwy też do okiełznania. Spróbuj zasadzić ją w nowoczesnym prostokątnym klombie i ciesz się wspaniałą ozdobą tarasu lub balkonu!

Cebulice syberyjskie – pytania i odpowiedzi


Jak duża może urosnąć cebulica syberyjska i czy wydziela zapach?

Zazwyczaj osiąga do 15-20 cm wysokości, a jej drobna cebula ma średnicę do 3 cm, z której wyrasta kilka równowąskich liści. Zapach cebulicy syberyjskiej jest niewyczuwalny.

Czy cebulica syberyjska jest rośliną miododajną?

Tak, kwiaty cebulicy chętnie odwiedzają owady pszczołowate i są jednymi z pierwszych roślin miododajnych, jakie pojawiają się w sezonie.

Z jakimi gatunkami można posadzić cebulicę syberyjską?

Oprócz krzewów i drzew liściastych cebulica syberyjska dobrze czuje się pomiędzy gatunkami zadarniającymi. Dlatego sadzi się ją w sąsiedztwie np. barwinka, bluszczyku kurdybanku, bluszczu pospolitego czy dąbrówki rozłogowej. Gdy swoje miejsce znajdzie na skalniaku, dookoła niej mogą znaleźć się np. hiacynty, szafirki czy inne rośliny cebulowe.
Ekologia.pl (Agata Pavlinec)

Bibliografia

  1. Marie Iannotti; “Growing Siberian Squill (Scilla Siberica)”; data dostępu:
  2. “Scilla siberica”; data dostępu:
  3. “http://www.missouribotanicalgarden.org/PlantFinder/PlantFinderDetails.aspx?taxonid=253163&isprofile=0&”; data dostępu:
  4. “https://www.easytogrowbulbs.com/pages/scilla-planting-guide”; data dostępu:
  5. “”; ttps://www.thespruce.com/growing-scilla-siberica-siberian-squill-plants-1402247;
Ocena (3.7) Oceń: