Czyreń jodłowy (Phellinus hartigii (Allesch. & Schnabl) Pat.)

Nazywana/y także: czyreń Hartiga

Tagi

Grzyby niejadalne

Spis treści

Wstęp
Sezon
Występowanie
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Czyreń jodłowy jest grzybem niejadalnym, który nie występuje często.

Sezon

Czyreń jodłowy rośnie przez cały rok.

Występowanie

Okazy czyrenia jodłowego znaleźć można w lasach, gdzie rosną na martwych oraz żywych drzewach. Najczęściej można je znaleźć na jodłach, choć występuje również na świerkach, sosnach czy cisach. Na ogół grzyb ten rośnie pojedynczo, aczkolwiek zdarza się, że występuje w liczniejszej grupie. Najwięcej okazów znaleźć można na terenach górskich.

Wygląd

Owocnik czyrenia jodłowego przyrasta do drewna. Osiąga szerokość od 5 do 30 cm i grubość od 5 do 20 cm. U młodych okazów kształt jest bulwiasty, później zmienia się w kapeluszowaty. Powierzchnia grzyba od strony zewnętrznej jest gładka, ma barwę od czerwonobrązowej do szarobrązowej u starszych okazów. Brzeg ma jaśniejszy odcień – od białego, beżowego do ochrowobrązowego, jest zaokrąglony. Owocniki starszych grzybów bardzo często porastają glony.

Rurki mają długość od 3 do 5 mm. Owocnik może posiadać wiele poprzerastanych warstw. Nie znajdują się na nich szczecinki.

Miąższ ma bardzo twardą konsystencję. Ma barwę żółtobrązową lub żółtocynamonową. Nie posiada charakterystycznego smaku i zapachu.

Zarodniki kuliste, gładkie. Wysyp zarodników biały.

Właściwości

Czyreń jodłowy jest grzybem niejadalnym.

Zastosowanie

Czyreń jodłowy nie posiada żadnego zastosowania ze względu na to, że nie nadaje się do spożycia.

Okres występowania

III