We Włoszech, w stołecznym regionie Lacjum, nie tak daleko od Rzymu, walczy o życie malownicze miasteczko Civita di Bagnoregio. Pomimo tego, że zostało wpisane na światową listę miejsc najbardziej zagrożonych zniknięciem, wciąż pozostaje cudowną oazą spokoju, która od lat opiera się nieuniknionym kolejom losu. Warto skrócić swój pobyt w Rzymie, obrać kierunek północ i odwiedzić je chociaż na parę godzin.

Citivia di Bagnoregio mieści się na wzgórzu otoczonym przez bujne, zielone lasy, mniej więcej w połowie drogi między Viterbo a Orvieto. Do bram zabytkowego miasteczka prowadzi długi, wysoki most, a ze szczytu rozciąga się widok na dolinę Tybru. Ta włoska perełka może nie przetrwać jednak tylu lat, na ile mają nadzieję jej władze i mieszkańcy. Wszystko przez umiejscowienie. Bagnoregio zostało zbudowane na skale tufowej, która od kilku już wieków nie oszczędza piękna tej lokalizacji. Wzgórze osuwa się w przepaść, która pochłania miasteczko stopniowo i brutalnie. Ratuje je turystyka, która zapewnia napływ gotówki garstce mieszkańców oraz urzędników próbującym ocalić ten wyjątkowy azyl.

Sądny rok 1695

Najstarsze dokumenty dowodzące długiej historii Bagnoregio pochodzą sprzed 2500 lat. Okoliczności powstania miasta nie stanowią tajemnicy – zostało wybudowane przez Etrusków, jak wiele innych osad w tym regionie. Wzniesienie miasteczka na wzgórzu otoczonym przez gęste lasy miało bardzo strategiczne znaczenie. W świecie pradawnych konfliktów i ciągłych podbojów, zamieszkanie w górzystej fortecy zapewniało spokój i względne bezpieczeństwo. Część obcych przybyszów nie wiedziała nawet o jego istnieniu, a przypadkowe odkrycie strzeżonej przez naturę osady de facto nic nie znaczyło – ambicje jej sforsowania spełzłyby na niczym.