Słonie afrykańskie coraz bardziej zagrożone wyginięciem

Najnowsza aktualizacja Czerwonej Listy Zagrożonych Gatunków IUCN przyniosła bardzo złe wieści dla słoni afrykańskich. Oba gatunki tych dużych ssaków zostały zdegradowane z „wrażliwego” do „zagrożonego”. Afrykański słoń leśny (Loxodonta cyclotis) jest obecnie wymieniony jako krytycznie zagrożony, podczas gdy słoń afrykański (Loxodonta africana) jest uważany za gatunek zagrożony.

Słoń afrykański, fot. shutterstock

„Słonie afrykańskie odgrywają kluczową rolę w ekosystemach, gospodarkach i naszej zbiorowej wyobraźni na całym świecie. Dzisiejsze nowe oceny z Czerwonej Listy IUCN dotyczące obu gatunków słoni afrykańskich podkreślają ciągłą presję, z jaką borykają się te kultowe zwierzęta ”- powiedział w oświadczeniu dr Bruno Oberle, dyrektor generalny IUCN.

Słonie afrykańskie były wcześniej traktowane jako jeden gatunek, ale IUCN oficjalnie uznała, że obecnie składają się z dwóch odrębnych gatunków. Decyzja ta wynika z ostatnich dowodów genetycznych wskazujących, że słonie leśne i sawannowe były genetycznie i najprawdopodobniej fizycznie oddzielone przez około 500 000 lat.

Afrykański słoń leśny jest mniejszym, co oznacza, że słoń sawannowy jest największym na świecie żyjącym zwierzęciem lądowym. Jest również jasne, że te dwa gatunki słoni żyją w wyraźnie różnych siedliskach, które rzadko nakładają się na siebie. Słonie leśne żyją w lasach tropikalnych Afryki Środkowej oraz w szeregu siedlisk w Afryce Zachodniej, podczas gdy słonie sawannowe zwykle żyją na otwartych łąkach i pustyniach w różnych siedliskach Afryki Subsaharyjskiej. Niestety najnowsze dane z IUCN pokazały, że oba gatunki są zagrożone wyginięciem. Głównie w wyniku działalności kłusowników i utraty siedlisk. Szacuje się, że liczba afrykańskich słoni leśnych spadła nawet o 86 procent w okresie 31 lat, a populacja afrykańskich słoni sawannowych zmniejszyła się o co najmniej 60% w ciągu ostatnich 50 lat.

Sytuacja różni się w zależności od kraju. Na przykład w Botswanie argumentowano, że jest tak wiele słoni, że ekosystem nie jest w stanie ich utrzymać w naturalny sposób. Ale w skali całego kontynentu spada liczebność tych gigantycznych ssaków. Dr Ben Okita, który współprzewodniczy grupie specjalistów ds. Słoni IUCN, nazwał ostatnią ocenę „dzwonkiem alarmowym”. Pomimo szczytu w 2011 roku, zabijanie słoni dla ich ciosów pozostało „istotną przyczyną” spadku, powiedział BBC News.

Jednak utrata słoni nie jest jednolita w całej Afryce. Chociaż wiele populacji doświadczyło poważnych spadków, inne rosną lub pozostały stabilne. Na przykład liczba słoni leśnych w niektórych częściach Gabonu i Republiki Konga pozostaje wysoka, a liczba słoni sawannowych powoli rośnie lub pozostaje stabilna w transgranicznym obszarze chronionym Kavango-Zambezi w południowej Afryce. W dużej mierze wynika to z sukcesu rozmów, a mianowicie aktywnych środków przeciwdziałania kłusownictwu i lepszego zarządzania ziemią.

Chociaż najnowsze wiadomości z IUCN mogą zabrzmieć ponuro, organizacje zajmujące się ochroną przyrody twierdzą, że wciąż istnieje dobry powód, aby optymistycznie patrzeć na przyszłość słoni afrykańskich.

„Społeczność międzynarodowa ma również do odegrania kluczową rolę w zapewnieniu dalszego znacznego spadku poziomu kłusownictwa, aby ten gatunek miał szansę na odrodzenie. Popyt na produkty z kości słoniowej, takie jak rzeźby i biżuteria, wymiernie spadł od czasu zakazu handlu wewnętrznego w Chinach w 2017 r. i musimy nadal skutecznie angażować kluczowe grupy konsumenckie, aby dalej rozwijać tę tendencję spadkową, aby słonie leśne miały szansę się odbić ” ‒ powiedział w oświadczeniu przesłanym pocztą elektroniczną Bas Huijbregts, dyrektor ds. gatunków afrykańskich z World Wildlife Fund (WWF).

Ekologia.pl (JS)