Zagrożony ptak zapomina o swoich miłosnych piosenkach

Koralicowiec królewski, niegdyś występujący licznie w południowo-wschodniej Australii, jest obecnie wymieniony jako krytycznie zagrożony; na świecie pozostaje tylko 300 osobników.  Nowe badania sugerują, populacja ptaków spada, ponieważ nie potrafią śpiewać miłosnych piosenek.

Charakterystyczny czarno-żółty koralicowiec (Anthochaera phrygia) – niegdyś powszechny w całej Australii – jest obecnie gatunkiem krytycznie zagrożonym, a na wolności pozostaje zaledwie kilkaset ptaków śpiewających – a wiele z nich lata samotnie. Naukowcy są przekonani, że wiedzą, dlaczego populacja maleje: ptaki tracą swoją „kulturę śpiewu”, co ma istotne znaczenie w rytuałach godowych.

Dr Ross Crates, członek Difficult Bird Research Group przy Australijskim Uniwersytecie Narodowym w Canberze, próbuje teraz zachować śpiew ptaków, ucząc osobniki trzymane w niewoli pieśni ich dzikich krewnych.

„Nauka śpiewu u wielu ptaków jest procesem podobnym do uczenia się języków przez ludzi ‒  uczą się słuchając innych” ‒ powiedział dr Ross Crates.

Większość koralicowców płci męskiej w pierwszym roku spędza kilka miesięcy na nauce i udoskonalaniu piosenek, które będą recytować do końca życia. Niektóre uczą się od swoich ojców, ale wiele opuszcza gniazdo, zanim nauczą się śpiewać, więc muszą znaleźć innych mentorów. W badaniach opublikowanych w czasopiśmie Proceedings of the Royal Society B naukowcy odkryli, że znaczna liczba ptaków uczy się melodii od innych gatunków i tworzy zniekształcone wersje tych piosenek.

„Uważamy, że samice unikają rozmnażania się i gniazdowania z samcami śpiewającymi te dziwne piosenki” ‒ powiedział dr Crates.

„Badania te sugerują, że utrata języka śpiewu, gdy populacja osiąga bardzo mały rozmiar, może przyspieszyć jej upadek” – powiedział Peter Marra, biolog zajmujący się ochroną przyrody na Uniwersytecie Georgetown, który nie brał udziału w badaniu.

Ptaki używają piosenki, aby ustalić terytorium i znaleźć partnera „Jako młode ptaki, kiedy opuszczają gniazdo i wychodzą w wielki, rozległy świat, muszą przebywać w towarzystwie innych, starszych osobników, aby móc słuchać ich śpiewu i powtarzać tę piosenkę z biegiem czasu” ‒ powiedział dr Crates. Regent, który stracił około 90% swojego siedliska, ma teraz tak małą, rozproszoną populację, że młode samce po prostu nie są w stanie znaleźć innych samców i usłyszeć ich piosenek.

„W końcu uczą się piosenek innych gatunków” ‒ wyjaśnił dr Crates. Badania ujawniły, że naturalna pieśń regenta zasadniczo „zniknęła” u 12% populacji.

By chronić populację tych rzadkich ptaków, naukowcy wykorzystują nagrania dzikich osobników, aby nauczyć koralicowce hodowane w niewoli własnej piosenki. Naukowcy uważają, że nauczenie godowego śpiewu ptaków żyjących w niewoli może pomóc w działaniach ochronnych.

„Mamy więc nadzieję, że jeśli ptaki usłyszą, jak śpiewają ich mentorzy, przodkowie, to same nauczą się to śpiewać”. Naukowiec dodał, że próbując chronić gatunki, musimy myśleć o tych „cechach kulturowych”, takich jak śpiew ptaków i inne naturalne zachowania, które są niezbędne do przetrwania i rozwoju zwierząt na wolności.