Wilgotnica czerniejąca to najpospolitsza w Polsce przedstawicielka rodzaju wilgotnica, bardzo podobna do wielu rzadszych krewniaczek, od których najłatwiej ją odróżnić po: czernieniu miąższu oraz mocno stożkowatym kształcie owocników.
Blaszki zwykle żółte lub białawe, przy nacisku i z wiekiem czerniejące, grube, wybrzuszone, szerokie, najpierw niemal wolne przy trzonie, potem zupełnie wolne.
Trzon zazwyczaj skrzywiony, w młodości żółty, potem ciemniejszy: pomarańczowożółty lub nawet czerwonopomarańczowy, zwykle z zielonkawym odcieniem, popękany włókniście wzdłuż, z wiekiem co raz mocniej poprzerastany czarnymi włóknami, po ściśnięciu i z wiekiem czernieje, pusty w środku, cylindryczny, 6-8 cm wysoki, a 0,5-1cm szeroki.
Miąższ żółty lub pomarańczowy, czerniejący (stąd nazwa gatunku), kruchy, o przyjemnej owocowej woni, ale cierpkim smaku.
Wysyp zarodników biały. Spory gładkie, o wymiarach: 8-9,5 x 5-6 um.
Sezon
Wilgotnica czerniejąca wytwarza owocniki od czerwca do października, pojedynczo bądź w grupach (czasem tworząc tzw. czarcie kręgi), pośród traw.Występowanie
Wilgotnica czerniejąca zasiedla mokre łąki kośne i pastwiska, rzadziej polany i brzegi widnych borów iglastych, wrzosowiska, jałowczyska, sporadycznie także parki, sady i cmentarze. Gatunek niemal kosmopolityczny, podawany ze wszystkich kontynentów oprócz Antarktydy i subsaharyjskiej Afryki oraz z wielu dużych wysp (Nowej Zelandii, Papui Nowej Gwinei, Islandii). W Polsce grzyb ten pozostaje pospolita.Wygląd
Wilgotnica czerniejąca - kapelusz u bardzo młodych owocników ostro stożkowaty (wysmukły, koniczny – stąd dawne nazwy gatunkowe), z wiekiem co raz mocniej się wypłaszcza stając się dzwonkowaty, a na koniec rozpostarty i promieniście spękany.Blaszki zwykle żółte lub białawe, przy nacisku i z wiekiem czerniejące, grube, wybrzuszone, szerokie, najpierw niemal wolne przy trzonie, potem zupełnie wolne.
Trzon zazwyczaj skrzywiony, w młodości żółty, potem ciemniejszy: pomarańczowożółty lub nawet czerwonopomarańczowy, zwykle z zielonkawym odcieniem, popękany włókniście wzdłuż, z wiekiem co raz mocniej poprzerastany czarnymi włóknami, po ściśnięciu i z wiekiem czernieje, pusty w środku, cylindryczny, 6-8 cm wysoki, a 0,5-1cm szeroki.
Miąższ żółty lub pomarańczowy, czerniejący (stąd nazwa gatunku), kruchy, o przyjemnej owocowej woni, ale cierpkim smaku.
Wysyp zarodników biały. Spory gładkie, o wymiarach: 8-9,5 x 5-6 um.
Właściwości
Wilgotnica czerniejąca absolutnie nie nadaje się do spożycia, gdyż jest trująca.Zastosowanie
Brak. Wilgotnica czerniejąca to grzyb niejadalny i niewykorzystywany w medycynie, przemyśle, biotechnologii ani biologii eksperymentalnej.Bibliografia
- Fluck M. 1996. ; “Jaki to grzyb? Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”; Oficyna Wyd. „Delta W-Z”, Warszawa – Mladijska Knjiga, Lubljana, Słowenia. ;
- Gerhardt E. 2006. ; “Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków”; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
- Snowarski M. 2010. ; “Grzyby. Seria: Spotkania z przyrodą. ”; Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa. ;
- Wojewoda W. 2003. ; “Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych ”; Polski. Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
![By Amanita_muscaria_3_vliegenzwammen_op_rij.jpg: Onderwijsgekderivative work: Ak ccm [CC BY-SA 3.0 nl], via Wikimedia Commons](https://zasoby.ekologia.pl/artykulyNew/21997/fu/1280px-2006-10-25-amanita-muscaria-crop_182x136.jpg)
