Ochrona siedlisk jest dopełnieniem ochrony gatunkowej, nie da się
skutecznie chronić zwierząt bez zachowania i ochrony całych
ekosystemów, a więc także ich naturalnych miejsc bytowania.

Wszystko rzecz jasna w trosce o możliwość urządzania polowań przez szlachetnie urodzonych, chociaż faktycznie przy okazji można mówić w jakimś stopniu o ochronie gatunkowej. Szybko jednak się okazało, że ochrona gatunkowa to za mało. Mimo ochrony coraz liczniejszych gatunków ich liczebność zmniejszała się – co było odpowiedzią na utratę czy degradacje ich siedlisk. Dlatego współcześnie trudno mówić o ochronie jakichkolwiek zwierząt bez chronienia ich siedlisk. Spośród krajowych aktów prawnych kwestie te reguluje m in. Ustawa o ochronie przyrody z 16 kwietnia 2004 roku.
Typy ochrony obszarowej
Wspominana ustawa precyzuje krajowe formy ochrony obszarowej. Jeżeli chodzi o ochronę zwierząt do najważniejszych form ochrony obszarowej można zaliczyć:
Parki narodowe – to najwyższa a zarazem jedna z najważniejszych form ochrony przyrody. W myśl ustawy ten typ ochrony powinien obejmować obszar o szczególnych wartościach przyrodniczych, lub kulturowych o powierzchni co najmniej 1000 ha. W Polsce do tej pory powołano 23 parki narodowe, chroniące łącznie ponad 3000 km2. Spośród nich najcenniejsze są obszary ochrony ścisłej (ponad 680 km2) gdzie przyroda rządzi się swoimi prawami, bez żadnej ingerencji człowieka. Na pozostałych terenach możliwe jest podejmowanie odpowiednich działań wspierających ochronę np. wykaszanie łąk w ramach ochrony czynnej.

Park Narodowy Yellowstone, fot. shutterstock
Obszary chronionego krajobrazu – w praktyce obszary te są łącznikiem między obszarami chronionymi w większym stopniu i obejmują rozległe obszary o danym typie środowiska (np. rozległe kompleksy leśne czy doliny rzeczne). Na takich terenach działalność gospodarcza jest w małym stopniu ograniczona, tereny te służą głównie rekreacji w możliwie mało przekształconym krajobrazie. W Polsce istnieje około 450 takich obszarów, obejmujących łącznie ponad 23% powierzchni kraju.
Obszary Natura 2000 – obszary ochrony ustanowione w ramach wspólnego systemu ochrony obszarów w krajach Unii Europejskiej. W praktyce obszary takie mogą być powołane w ramach jednej z dwóch kategorii: dyrektywy ptasiej (Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków - OSO), lub dyrektywy środowiskowej (Specjalne Obszary Ochrony Siedlisk - SOO). Obszary Natura 2000 mają zachować cenne w skali Europy obszary przyrodnicze, często nie objęte innymi formami ochrony. Gospodarowanie na tych terenach jest możliwe, a niekiedy nawet wskazane (np. ekstensywny wypas bydła), ale podlega ograniczeniom związanym z zachowaniem danego typu siedliska. Do tej pory w Polsce powołano 141 obszarów OSO i 364 obszary SOO w ramach sieci natura 2000, sukcesywnie powoływane są nowe.
Ekologia.pl poleca

Torfowisko, fot. shutterstock
Ekologia.pl