selen
Selen, Se —
pierwiastek chemiczny VI grupy głównej układu okresowego o liczbie atomowej 34, masie atomowej 78.96 i gęstości = 4.81 g·cm-3, o temperaturze topnienia Tt = 217°C (szary) i temperaturze wrzenia Tw = 684.9°C. Jest ciałem stałym występującym w trzech odmianach alotropowych: czerwonej, szarej i czarnej. Odkrył go Joo{}ns Jacob Berzelius w 1817 roku. Selen szary (metaliczny) wykazuje efekt fotoelektryczny i ma zastosowanie w ogniwach fotoelektrycznych. Stosuje się go do wyrobu szkła czerwonego i emalii, jako dodatek do stali nierdzewnej. Selen jest mikroelementem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Wchodzi m.in. w skład perodyksydazy glutationowej zapobiegającej utlenieniu lipidów, hemoglobiny, DNA i RNA i in. przez nadtlenek wodoru.
Selen uaktywnia wchłanianie i działanie innego antyutleniacza, tj. witaminy E. Źródłem selenu są ryby, skorupiaki, kraby, podroby, jarzyny, chleb. Średnia dawka dzienna dla dorosłego człowieka wynosi 30-40 g. Nadmiar selenu może zaburzać niektóre procesy metaboliczne.