Kobylak (Rumicis, Rumex)

Nazywany/a też: szczaw

Miejsce występowania to Turcja oraz Europa. W naszym kraju jest to roślina pospolita na terenach niżowych.

  1. Wygląd
  2. Zbiór
  3. Właściwości lecznicze
  4. Praktyczne zastosowanie
  5. Systematyka
  6. Galeria zdjęć

Wygląd

Łodyga wzrasta ku górze, dorasta do 2 m wysokości. Liście są duże, mogą mieć do 50-80 cm długości. Kwiaty zebrane są w wiechowate kwiatostany.

Czy wiesz, że...Kobylak, to inaczej szczaw lancetowaty. Jest to roślina ozdobna, którą uprawia się w przydomowych
ogródkach.

Korzeń kobylaka to znany i często używany surowiec w medycynie chińskiej. W Chinach wykorzystywany jest jako popularny środek do leczenia bolesnych skurczów żołądka czy grzybicy.

Ze względu na swoje właściwości regulujące przemianę materii, korzeń jest składnikiem wielu preparatów ziołowych, które regulują pracę jelit i zapobiegają ich nieżytom.

Liście szczawiu można spożywać na surowo, warto dodawać je do sałatek i surówek, ponieważ są bardzo zdrowe.

Kobylak to roślina, która dostarcza barwników, które wykorzystywane są do barwienia tkanin. Barwnik
dostarcza korzeń, jest on koloru żółtego.

Roślina ta nie jest wymagająca w uprawie, rośnie na stanowiskach słonecznych, jest całkowicie mrozoodporna.

Zbiór

Korzenie zbiera się wiosną lub jesienią. Suszenie należy przeprowadzić w temperaturze nie wyższej niż 50 stopni Celsjusza.

Właściwości lecznicze

Korzeń ma działanie ściągające i bakteriobójcze, dlatego wykorzystuje się go do leczenia
ran na skórze, również tych trudno gojących się, na przykład owrzodzeń. Sprawdza się także w leczeniu łuszczycy oraz wyprysków skórnych czy trądziku. Poleca się go stosować do leczenia nieżytów górnych dróg oddechowych oraz do regulowania wypróżnień Korzeń wykorzystywany jest także w anemii, ponieważ posiada w swoim składzie związki odpowiedzialne za lepsze przyswajanie żelaza. Stosuje się go do przeciwdziałania zbyt obfitym miesiączkom. Wykorzystywany jest także do leczenia stanów po krwotokach i nadmiernych krwawieniach. Kobylak wykorzystywany jest także w leczeniu zaburzeń trawienia, czasami przy towarzyszących im skurczach żołądka. Pomaga regulować przemianę materii, a ponadto pobudza apetyt.  Wzmaga również wydzielanie soków trzustkowych, działa żółciotwórczo. Dzięki właściwościom przeciwgrzybiczym stosuje się go do leczenia grzybic. Doceniany jest również w walce z chorobami o podłożu autoimmunologicznym – pomaga w leczeniu chorób reumatycznych, atopowego zapalenia skóry czy tocznia. Korzeń kobylaka wykorzystywany jest także do leczenia pacjentów rekonwalescentów, podaje się go także w ogólnym osłabieniu fizycznym, jak również do leczenia osób osłabionych po przebytych chorobach zakaźnych.

Praktyczne zastosowanie

Odwar do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach zapalnych, oraz na trudno gojące się rany i owrzodzenia

Składniki:
1 łyżka rozdrobnionego korzenia kobylaka
Woda

Korzeń zalać szklaną wody i gotować przez około 5 minut. Odstawić do naciągnięcia na około pół godziny. Przecedzić. Pić 2 razy dziennie po około 100 ml. Zalecany okres kuracji – 3 tygodnie. Po przeprowadzonej kuracji należy zrobić przerwę, która powinna trwać 1 lub 2 miesiące. Później można kurację powtórzyć.
Szczaw "Rumex hydrolapathum2". Licencja: CC BY-SA 2.5 na podstawie Wikimedia Commons.

Galeria zdjęć

Szczaw

Systematyka

Królestwo:rośliny
Rodzina:rdestowate
Rodzaj:szczaw
Atlas ziół - indeks nazw polskich
A B C D E F G H I J K L Ł M N O Q P R S Ś T U V W X Y Z Ż Ź