Długość ciała adaksa wynosi 150 -170 cm (czasami sięga 2 m), wysokość w kłębie to 95 -115 cm, waga 60 -125 kg, długość ogona 25 -35 cm, długość rogów 72 -90 cm. Rogi są wygięte do tyłu i śrubowato skręcone. Na ich powierzchni występują regularne, pierścieniowate zgrubienia. Sierść jest krótka, gęsta, barwy piaskowej latem, a szarobrązowej zimą. Na głowie widać kępki dłuższych włosów. Samce są nieco ciemniejsze od samic. Wokół oczu wyraźnie rysują się białe plamy, odcinające się od ciemnego czoła. Brzuch i nogi mają białawe zabarwienie. Kopyta są płaskie i szerokie.
Adaks jest antylopą najlepiej przystosowaną do warunków pustynnych. Jej szeroko rozstawione racice umożliwiają poruszanie się po sypkim piasku. Zwierzę to wykazuje także dużą odporność na brak wody, bez której wytrzymuje nawet kilka miesięcy. Tworzy stada liczące od 5 do 20 sztuk, którym przewodzi stary samiec. Jest płochliwa, ucieka szybko i wytrwale, ale nie należy do najszybszych antylop.
Odżywianie
Pożywieniem adaksa jest roślinność pustynna, z której czerpie ona także wilgoć zastępującą jej wodę nieraz przez całe miesiące. W poszukiwaniu pokarmu adaks potrafi odbywać długie wędrówki na ogromne odległości.
Rozmnażanie i rozwój
Samica adaksa rodzi tylko jedno młode po ciąży trwającej ok. 11 miesięcy. Ma to miejsce zimą lub wczesną wiosną.
