Barczatka dębówka jest gatunkiem palearktycznym. Zasięg występowania tego motyla rozciąga się od zachodniej Europy, przez Europę centralną i południową, Azję Mniejszą, Kaukaz, Bliski Wschód, po Azję centralną. Dokładny zasięg jej występowania nie jest znany. W Polsce lokalnie spotykana bardzo licznie.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Barczatka dębówka należy do rzędu motyle (Lepidoptera). Jej ciało jest masywne. Głowa jest niewielka. Ssawka jest uwsteczniona. Skrzydła są szerokie. Na przednich i tylnych skrzydłach występują żółte przepaski. Przednie skrzydła (na żyłce poprzecznej) mają po białej plamce, otoczonej ciemną obwódką. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są bledsze i osiągają większe rozmiary od samców. Barwa skrzydeł żółtobrązowa (u samic) bądź ciemnobrązowa (u samców). Czułki również różne, w zależności od płci, nitkowate u samic lub grzebykowate u samców. Gąsienice są brązowe, pokryte włoskami. Po bokach ciała posiadają białe plamki, a na łączeniach segmentów czarne paski. Początkowo mają żółtopomarańczowe plamki na grzbiecie. Gatunkiem podobnym jest barczatka koniczynówka (Lasiocampa trifolii).

Biologia

Barczatka dębówka zamieszkuje świetliste, otwarte lasy, śródleśne polany, skraje lasów, wrzosowiska, torfowiska, zakrzaczenia i zadrzewienia śródpolne. W górach często spotykana aż do 2300 m n.p.m. Motyle pojawiają się między czerwcem a sierpniem. Barczatka prowadzi zarówno dzienny (samce) jak i nocny (samice) tryb życia. Dorosłe nie pobierają pokarmu. Samica składa jaja w nocy, w locie na roślinność czy glebę. Gąsienice żywią się liśćmi różnorodnych roślin między innymi wierzb (Salix), maliny (Rubus), wrzosów (Calluna), dębów (Quercus). Przepoczwarczenie odbywa się w jajowatym kokonie w ściółce między liśćmi. Zimuje w ziemi w stadium gąsienicy. Dorosłe żyją krótko.