Obie płcie ubarwione są jednakowo. Upierzenie ich jest brązowe z jasnymi, poprzecznymi prążkami, na spodzie ciała jasnobrązowe, pokrywy podogonowe białe, lotki i sterówki czarnobrązowe, szyja i głowa czarne, policzki i podbródek białe. Młodociane osobniki jaśniejsze od dorosłych. Długość ciała -100cm, rozpiętość skrzydeł 190 cm, waga 2,9 -5,4 kg. Samica jest nieco mniejsza od samca.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Bernikla ta zamieszkuje trawiastą tundrę, nadmorskie bagna, prerie. Na zimowiska wybiera tereny w przybrzeżnej strefie mórz, rzadziej duże zbiorniki śródlądowe.

Występowanie

Naturalny areał lęgowy tej gęsi to Ameryka Północna, ale została także osiedlona w Wielkiej Brytanii, Skandynawii oraz w Nowej Zelandii. Zimuje w południowej i środkowej części Ameryki Pn., a populacje europejskie na pd.-zach. Wybrzeżach Bałtyku i Morza Północnego. Do Polski zalatuje sporadycznie.

Lęgi

Bernikle kanadyjskie gniazdują w małych koloniach nad jeziorami i rzekami. Gniazdo budują w zaroślach blisko brzegu lub na wysepkach. Zbudowane jest ono z suchych traw, wyścielone ciemnym puchem. Wyprowadzają 1 lęg w roku, a w zniesieniu jest 5-8 żółtawobiałych jaj. Wysiaduje samica, a samiec broni całej rodziny z wielką zaciekłością. Bernikle te łączą się w pary na całe życie.

Pokarm

Bernikla kanadyjska żywi się pokarmem roślinnym z domieszką zwierzęcego, a żeruje głównie na lądzie.