Biegacz złocisty jest bardzo efektownym, zwracającym uwagę swoim ubarwieniem chrząszczem. Podobnie jak wiele innych biegaczy, jest uważany za sprzymierzeńca rolników i leśników - żywi się wieloma różnymi bezkręgowcami, w tym szkodnikami pól uprawnych, takimi jak stonka ziemniaczana. Biegacz złocisty bardzo cierpi jednak na intensyfikacji rolnictwa i szybko znika z nowoczesnego krajobrazu rolniczego poddanego chemizacji i intensywnemu nawożeniu. Z badań przeprowadzonych w Szwajcarii wynika, że ze wszystkich gatunków biegaczy to biegacz złocisty najbardziej korzysta z konwersji pól na uprawy ekologiczne. Najlepiej radzi sobie na polach ugorowanych - ze względu na długi okres rozwoju larwalnego, larwy biegacza złocistego nie są tam zagrożone przez żadne zabiegi agrotechniczne.
Wygląd
Biegacz złocisty jest średniej wielkości chrząszczem - osiąga długość 2-3 cm. Jak u większości dużych biegaczy, jego skrzydła są uwstecznione, w związku z czym owad ten nie jest w stanie latać. Na charakterystyczny wygląd biegacza złocistego składają się duże, zielonozłote pokrywy z wyraźnymi żeberkami, duże i szerokie przedplecze oraz jaskrawopomarańczowe odnóża i podstawa czułków. Łatwo pomylić go z biegaczem zielonozłotym (C. auronitens), od którego jest nieco większy i ma wycięte tylne krawędzie pokryw.Występowanie
Biegacz złocisty jest gatunkiem europejskim, z zasięgiem ograniczonym do Europy Środkowej i Zachodniej - zachodnią granicę zasięgu stanowią Pireneje, natomiast wschodnia przebiega przez Polskę. W związku z ocieplaniem klimatu obserwuje się osobniki biegacza złocistego coraz dalej na wschodzie. Gatunek ten został introdukowany w Ameryce Północnej - obecnie populacje biegacza złocistego występują w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jeśli chodzi o siedliska, preferuje miejsca nasłonecznione, pola, łąki, zadrzewienia śródpolne czy skraje lasów.Pokarm
Biegacz złocisty jest gatunkiem drapieżnym, polującym z łatwością nawet na ofiary przekraczające jego rozmiary, takie jak ślimaki, duże gąsienice czy dżdżownice. Chętnie żywi się również innymi bezkręgowcami, na przykład skorkami, wijami czy innymi gatunkami chrząszczy (w tym stonką ziemniaczaną). Okazjonalnie zjada również padlinę, grzyby czy fragmenty roślin.Rozród
Dorosłe biegacze złociste zimują w glebie i pojawiają się na powierzchni w okolicach kwietnia. Po kopulacji zapłodniona samica składa w ziemi do 50 jaj, których już po 3-10 dniach wylęgają się larwy. Drapieżne larwy rozwijają się wiosną i latem, by przepoczwarczyć się późnym latem, po 3 linieniach. Nowe pokolenie dorosłych osobników biegacza złocistego pojawia się jesienią, natomiast osobniki te nie są szczególnie aktywne, zwykle pozostają ukryte między kamieniami, przygotowując się do pierwszego zimowania.Bibliografia
- Döring TF, Kromp BK (2003); “Which carabid species benefit from organic agriculture?—a review of comparative studies in winter cereals from Germany and Switzerland. Agriculture, Ecosystems & Environment 98(1-3): 153-161”; data dostępu: 2003-09-30
- Sander A-C et al. (2006); “Landscape genetics of the widespread ground-beetle Carabus auratus in an agricultural region. Basic and Applied Ecology 7(6):555-564”; data dostępu: 2006-11-15
- Lewis JH, Webster RP, McAlpine DF (2015); “First Occurrence in Canada of Carabus auratus L. (Coleoptera: Carabidae), an Adventive Ground Beetle of European Origin. The Coleopterists Bulletin, 69(2):264-266”; data dostępu: 2015-06-18
- UK Beetles (2020); “Carabus auratus Linnaeus, 1761 Golden Ground Beetle”; data dostępu: 2021-01-03
- Reichholf-Riehm H; “Leksykon Przyrodniczy OWADY”; Wyd. GeoCenter, Warszawa; 1997
