Biegus rdzawy jest wielkości kosa. Ptaki tego gatunku bardzo nieliczne regularnie przylatują do Polski. Podczas lotu dobrze odznaczają się długie, dosyć spiczaste skrzydła, oraz krótki tułów. Widoczny także wąski, biały pasek wzdłuż skrzydeł.

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Biotop
4. Lęgi
5. Pokarm
6. Systematyka
7. Galeria zdjęć

Wygląd

Biegus rdzawy to jeden z większych biegusów. Tęczówka oczna ciemna. Dziób ciemny, dosyć gruby i krótki, prosty. Głowa mała, okrągła. Szyja krótka. Sylwetka dosyć krępa. Nogi, dosyć krótkie. Wyraźny dymorfizm sezonowy. Dorosłe osobniki w okresie zimowych w szarych, niepozornych szatach. Brew biała. Podbródek, gardło jasne. Pierś szarawa, kreskowana. Nogi szarozielone. W okresie letnim szata radykalnie inna, intensywnie rdzawo pomarańczowa głowa, pierś oraz spód. Nogi ciemne. Osobniki młodociane przypominają dorosłe w szacie zimowej, rozróżniane po jasnożółtym nalocie na piersi oraz po rysunku na wierzchu.

Występowanie

Biegus rdzawy (wyróżnia się sześć podgatunków) zamieszkuje strefę tundry całej Eurazji i Ameryki Północnej. Na zimowiskach spotkać go można na wybrzeżach niemal całego świata.

Biotop

Biegus rdzawy preferuje siedliska związane z terenami podmokłymi: piaszczyste plaże, skaliste wybrzeża, brzegi jezior, ujścia rzek również spotykany na stawach.

Lęgi

Biegus rdzawy gnieździ się na ziemi. Składa średnio 4 brązowawe jaja, ciemno plamkowane. Wysiadywane przez oboje rodziców przez 21 do 22 dni. Po wykluciu młode pozostają pod opieką samca.

Pokarm

W diecie biegusa rdzawego przeważają bezkręgowce takie jak mięczaki (w szczególności małże), skorupiaki, owady oraz pajęczaki.