Dosyć mały ptak, wielkością porównywalny do szpaka. Nie należy do rodzimej awifauny. Ptak towarzyski. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Biotop
4. Lęgi
5. Pokarm
6. Systematyka
7. Galeria zdjęć

Wygląd

Tęczówki oczne ciemnobrązowe. Dziób stosunkowo cienki i czarny. Na ciemieniu długi, czarny, spiczasty czub. Czoło, ciemię, potylica, kark, okolice nasady dziob, kantarek oraz brew są czarne. Charakterystyczne czerwone plamy ciągnące się od spodu oka do pokryw usznych. Policzki białe z czarnym wąsem. Ciemnobrązowy kołnierz na piersi. Podgardle, gardło i pierś białe. Wierzch szarobrązowy. Spód biały. Czerwonawe podogonie. Dosyć długi, brązowy ogon, z białym zakończeniem. Krótkie, ciemne nogi. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane przypominają dorosłe, rozróżnić je można po braku czerwonych plam na głowie.

Występowanie

Występuje w południowej Azji: w Indiach, Nepalu, południowych Chinach, Birmie, Laosie, Tajlandii, Kambodży i Wietnamie. Ponadto ptaki te introdukowane były do Australii, na Mauritius, Hawaje i do Stanów Zjednoczonych.

Biotop

Naturalnie występuje w luźnych, świetlistych lasach tropikalnych, jednak często zalatuje w pobliże osad ludzkich. Głównie na terenach, na których został introdukowany jest częstym bywalcem parków, ogrodów i terenów rolniczych w pobliżu miast.

Lęgi

Gnieździ się na drzewach bądź krzewach. Gniazdo w formie czarki z gałązek, liści oraz korzeni. Przystępuje przeważnie do dwóch lęgów w roku. Samica składa od 2 do 4 różowych, plamkowanych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje partnerów) wynosi od 12 do 14 dni. Opiekę nad potomstwem sprawują obydwoje rodzice. Młode samodzielność zyskują po 3 tygodniach od wyklucia.

Pokarm

Żywi się zarówno pokarmem roślinnym (owocami, nasionnasionami) jak i zwierzęcym (owadami, pajęczakami). Pokarm zdobywa w locie jak również zbiera go z liści, kory.