Błotniak łąkowy (Circus pygargus)

Błotniak łąkowy to ptak drapieżny wielkości gawrona (Corvus frugilegus). W kraju jest nielicznym wędrownym gatunkiem lęgowym. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Tęczówka oczna błotniaka łąkowego jest żółta. Dziób mały, ciemny, haczykowaty. Woskówka żółta. Sylwetka smukła. Skrzydła bardzo długie i wąskie. Ogon długi, wąski. Nogi żółte, z czarnymi szponami. Dymorfizm płciowy jest dobrze widoczny. Wierzch u samca niebieskawy, spód biały, rdzawo kreskowany. Końce skrzydeł czarne. Na skrzydłach czarne paski drugorzędowe. Na pokrywach podskrzydłowych rdzawe kreskowanie. Samica jest większa od samca. Podobna do samic błotniaka zbożowego oraz stepowego. Pokrywy uszne brązowe. Brew oraz pasek policzkowe białe. Wierzch brunatnoszary. Spód kremowy, brązowo kreskowany. Na skrzydłach ciemna linia. Osobnik młodociane rudawe. Spód ciała jednolity.

Błotniak łąkowy występuje w Eurazji: od Europy Zachodniej, przez środkową i południową, po Góry Ałtaj w Azji Centralnej. Po sezonie rozrodczym migruje do Afryki (z wyłączeniem obszarów pustynnych i lasów tropikalnych) oraz do Pakistanu i Indii.

Błotniak łąkowy zamieszkuje wilgotne tereny otwarte: doliny rzeczne, obszary zalewowe, bagna, podmokłe łąki. Obecnie coraz częściej na miejsca gniazdowania wybiera pola uprawne.

Błotniak łąkowy to gatunek głównie monogamiczny, rzadziej poligamiczny. Gnieździ na ziemi, pośród roślinności. Gniazdo zbudowane jest z gałęzi, pokryte trawą. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa 4-5 jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi od 27 do 40 dni. W tym czasie samiec dostarcza jej pożywienie. Młode uzyskują zdolność latania po 42 dniach. Opieką nad młodymi zajmują się oboje rodzice. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.

W diecie błotniaka łąkowego znaleźć można zarówno zwierzęta kręgowe (drobne ssaki, ptaki, gady, płazy) jak również bezkręgowe (owady). Pokarm zdobywa w locie oraz na ziemi.