Dziobowal dwuzębny (Mesoplodon bidens)
Dziobowal dwuzębny należy do rodziny zyfiowate (Ziphiidae). Ciało jest opływowe. Głowa jest stosunkowo mała. Szczęki są wydłużone w długi ”dziób”. Barwa ciała jest niebieskawo szara. Spód ciała jest jaśniejszy. Na ciele dorosłych mogą występować białe lub jasnoszare plamy. Płetwa grzbietowa jest mała, trójkątna, zakrzywiona z zaokrąglonym końcem. Leży w 2/3 odległości od początku ciała. Płetwa ogonowa pozioma. Samce są większe od samic. Ponadto u samców na dolnej szczęce występuje para zakrzywionych zębów. U samic i młodych zęby te występują ale nie wystają tak jak u samców. Młode osobniki są ciemniej ubarwione, bez plam. Gatunkiem podobnym jest dziobowal osobliwy (Mesoplodon mirus).
Zasięg występowania dziobowala dwuzębnego znajduje się na dalekiej północy Oceanu Atlantyckiego. Zamieszkuje wody na wysokościach połnocno-wschodnich wybrzeży USA i wschodnich wybrzeży Kanady (Labrador) na zachodzie oraz Islandii i Norwegii na wschodzie. Wyjątkowo płyną dalej na południe aż po Florydę i Zatokę Meksykańską oraz Morze Śródziemne.
Dziobowal dwuzębny zamieszkuje zimne słone wody subarktyczne. Obserwowany jest zazwyczaj na dużych głębokościach na skraju szelfu kontynentalnego, bardzo rzadko widuje się go w wodach przybrzeżnych. Przebywa samotnie lub w grupach do 10 osobników. Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Jest to gatunek jeszcze słabo poznany.
Dziobowal dwuzębny w głównej mierze żywi się głowonogami. Ponadto w jego diecie znaleźć można ryby. Nurkuje po swoje ofiary.
Dziobowal dwuzębny przystępuje do rozrodu późną zimą. Ciąża trwa około 12 miesięcy. Samica rodzi jedno młode, które po urodzeniu mierzy 2,4-2,7 m i waży 185 kg. Dojrzałość płciową osiąga w siódmym roku życia.