Zgrabna antylopa wielkości sarny, dł. ciała 1,2 m, wys. w kłębie 0,8 m, z wyglądu przypomina kozę. Wierzch ciała w różnych odcieniach jasnego brązu, a spód biały. Samce bywają - choć nie zawsze - ciemniejsze od bardziej płowych kóz. Pospolicie wszakże zdarzają się wśród kozłów sztuki ciemne, a nawet smoliste, zawsze z mocno odgraniczonym białym brzuchem. Głowę samców zdobią piękne, proste, lekko śrubowate rogi o dł. 75 cm. Stanowią one jedna z najrzadszych i najcenniejszych trofeów myśliwskich w skali światowej.
- Występowanie
- Tryb życia
- Odżywianie
- Rozmnażanie i rozwój
- Systematyka
- Galeria zdjęć
Otwarte przestrzenie u podnóży Himalajów, w północno-wschodniej części Półwyspu Indyjskiego.
Żyje w grupach złożonych niejednokrotnie z bardzo wielu osobników obu płci i różnego wieku. W
stadzie garn obowiązuje ścisła hierarchia - przewodnikiem jest dorodny kozioł. Co znamienne, jest on z reguły najciemniej ubarwionym wśród tworzących je zwierząt. W szybkim biegu garny wykonują długie, kilkumetrowe skoki. Pędzące stado - pod przewodnictwem najczarniejszego kozła - przedstawia fascynujący widok. Garna jest bardzo zwinna i szybka, zwłaszcza wówczas, gdy grozi jej niebezpieczeństwo. W razie potrzeby potrafi też sprytnie ukryć się w
trawach.
Żywi się trawami i soczystymi roślinami zielnymi. Na swe stałe pastwiska
wybiera tereny w sąsiedztwie wody, stosunkowo bogate w roślinność, chociaż potrafi obywać się bez wody przez dłuższy czas - zwłaszcza, gdy ma dostateczną ilość pokarmu.
Ruja przypada na okres od stycznia do marca. w tym czasie samiec wyszukuje sobie towarzyszkę, razem oddzielają się od stada i żyją przez jakiś czas osobno. Samica już w drugim roku życia jest zdolna do rozrodu.