Całe upierzenie gawrona jest czarne o metalicznym połysku. Charakterystyczną cechą dorosłych ptaków jest nieopierzona skóra u nasady dzioba. Młodociane bez połysku, mają całą głowę opierzoną.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Gawron występuje na otwartych terenach rolniczych z zadrzewieniami śródpolnymi, w pobliżu dolin rzecznych. Zamieszkuje także osiedla i miasta, jeśli znajduje tam wysokie drzewa,. Zimę spędza na terenach wolnych od śniegu lub w miastach i na ich obrzeżach.

Występowanie

Areał występowania gawrona ciągnie się od Wysp Brytyjskich poprzez środkową i wsch. Europę  do środkowej i wsch. Azji. W Polsce jest to ptak średnio liczny, a lokalnie liczny. W okresie zimowym bardzo liczny w wyniku napływu osobników północnych i wschodnich. Liczebność zimowa wykazuje u nas tendencję wzrostową. Zimowiska polskich gawronów obejmują zachodnią Europę.

Lęgi

Gawrony gnieżdżą się w koloniach liczących od kilku tuzinów do 1000 par. Kolonie takie, zwane „krukowiskami”, zakładane są na wysokich drzewach, często topolach, rosnących w skupiskach. Gniazdo jest warstwowe: część zewnętrzna zbudowana jest z patyków, środkowa z ziemi, wewnętrzna wysłana suchą trawą. Samica składa 3 -5 jaj i wysiaduje je sama, karmiona przez samca z wola. Wysiadywanie trwa 18 dni. Młode opuszczają gniazdo po ok. 30 dniach.

Pokarm

Gawron żeruje na ziemi, gł. na polach, łąkach i wysypiskach śmieci. Odżywia się przede wszystkim owadami, poza tym myszami i innymi małymi zwierzętami, ale nie gardzi także pokarmem roślinnym, zjadając np. kiełkujące ziarna zbóż lub ziemniaki. Na terenach rolniczych spełnia pożyteczną funkcję tępiąc szkodliwe owady jak pędraki, drutowce itp.