Obie płci są ubarwione jednakowo - brunatnoszaro z czarnobrunatnymi pręgami na brzuchu. Na czole i dookoła nasady dzioba mają biały pasek, nogi pomarańczowe, dziób u odmiany Anser albifrons flavirostris - pomarańczowożółty, u Anser albifrons albifrons - różowy. Osobniki młodociane nie mają paska wokół dzioba, a pręgi na brzuchu są słabo zaznaczone.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Gęś białoczelna zamieszkuje bagniste tereny tundry. Poza okresem lęgowym przebywa na bezpiecznych, płytkich wodach, wybrzeżach morskich lub łąkach i polach uprawnych w pobliżu wód.

Występowanie

Obszar jej występowania obejmuje arktyczne regiony Dalekiej Północy, od europejskiej części Rosji do Syberii oraz arktyczną strefę Ameryki Północnej i Grenlandię. Zimuje w zachodniej Europie, południowej i wschodniej Azji, na wybrzeżach Ameryki Północnej. W Polsce pojawia się na przelotach - licznie na północy, nielicznie na południu. Nieregularnie pozostaje na zimę.

Lęgi

Gęś białoczelna gnieździ się w pobliżu wód, często w koloniach. Gniazdo buduje zwykle między roślinnością trawiastą, nierównościami terenu itp. jest ono wyłożone suchą roślinnością i puchem. W zniesieniu jest 4-6 białych jaj o odcieniu żółtawym lub szarawym. Wysiaduje tylko samica, samiec w tym czasie czuwa w pobliżu, a po wylęgu opiekuje się młodymi. Wyprowadza 1 lęg w roku.

Pokarm

Gęś ta żywi się zielonymi częściami roślin, żeruje na lądzie.