Góropatwa czerwona (Alectoris rufa)
Góropatwa czerwona jest nieznacznie większa od kuropatwy zwyczajnej. Ptak towarzyski, tworzący stada. Płochliwy. W Polsce nigdy nie zaobserwowano go na wolności. Porusza się biegając. Rzadko wzbija się w powietrze. W locie widoczny brązowy grzbiet oraz rdzawobrązowy ogon z szarym środkiem.
Dziób czerwony, krótki, zakrzywiony w dół. Na nozdrzach brak piór. Tęczówka oczna brązowa. Czerwona obrączka oczna. Czarny kantarek. Nad okiem biała brew, węższa przy nasadzie dzioba. Czoło szare, ciemię brązowe. Policzki, podgardle oraz gardło białe. Pod białym śliniakiem czarna półobroża, rozpoczynająca się za okiem. Nad policzkiem brązowy pas. Na piersi czarne kreskowanie. Dolna część piersi szara. Boki ciała są wyraźnie prążkowane. Tułów krępy. Kuper szary. Spód brązowy. Nogi czerwone. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Samice są nieco ciemniejsze.
Góropatwy czerwone występują w zachodniej Europie. Naturalny zasięg tego gatunku obejmuje Portugalię, Hiszpanię, Andorę, Francję oraz częściowo Włochy i Niemcy. Ponadto introdukowana została na Wyspy Brytyjskie, Maderę i Wyspy Kanaryjskie. W przeszłości próbowano wprowadzać te ptaki na wyspy Nowej Zelandii (gdzie często ptaki te trzymane są w niewoli), jednak do dnia dzisiejszego prawdopodobnie nie przetrwały tam dzikie populacje.
Zamieszkuje generalnie suche obszary nizinne; otwarte przestrzenie z niewielkimi zakrzaczeniami i nagimi skałkami. Często w pobliżu ludzi: na polach uprawnych, suchych łąkach i pastwiskach.
Gatunek monogamiczny, choć czasem też poligyniczny. Gnieździ się na ziemi. Gniazdo w ukryciu roślinności. Może mieć dwa gniazda. Samica składa od 7 do 15 brązowych, ciemno nakrapianych jaj. Wysiadywanie jaj trwa 23-25 dni. Młode zaraz po wykluciu opuszczają gniazdo. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia.
Żywi się pokarmem roślinnym (liśćmi, korzeniami, pędami, nasionami, owocami) oraz pokarmem zwierzęcym (owadami, pajęczakami, mięczakami).