Wierzch ciała gołębia grzywacza jest niebiesko-szary, pierś różowawa, brzuch jasnoszary. Na bokach szyi znajdują się białe plamy obrzeżone metalicznie połyskującymi piórami. W locie widać szerokie białe paski na skrzydłach. Osobniki młodociane nie mają plam na szyi i są ogólnie ciemniejsze.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Gołąb grzywacz zamieszkuje skraje lasów wysokopiennych w pobliżu pól i łąk, zadrzewienia śródpolne, aleje, a także parki i zadrzewienia w miastach.

Występowanie

Gołąb grzywacz jest to ptak lęgowy prawie całej Europy (bez północnej części Skandynawii), zachodniej Azji i północnej Afryki. Populacje z południowych części areału są osiadłe, pozostałe zimują głównie w krajach śródziemnomorskich. W Polsce gołąb grzywacz jest średnio licznym ptakiem lęgowym całego kraju.

Lęgi

Gołąb grzywacz wyprowadza 2-3, a zdarza się, że i 4 lęgi w roku. Gniazdo jest luźną, płaską miseczką ułożoną z patyków i umieszczoną zwykle na wysokim drzewie przy pniu, rzadziej w wysokich krzewach lub na budynku. W zniesieniu znajdują się 2-3 białe jaja. Wysiadują oboje rodzice przez 16-18 dni. Młode są karmione mleczkiem z wola, a później rozmoczonymi nasionami. Gniazdo opuszczają po 3-4 tygodniach.

Pokarm

Gołąb grzywacz żeruje najczęściej na ziemi. Zjada głównie nasiona, ziarna zbóż, jagody, bukiew, żołędzie, młode liście i pędy koniczyny, warzyw, ziół. Zimą obskubuje pąki z gałęzi drzew i krzewów.