Ibis czczony należy do rzędupelikanowe (Pelecaniformes). Posiada małą głowę. Dziób jest długi, czarny oraz zakrzywiony ku dołowi. Tęczówka oczna jest brązowa. Obrączka oczna jest ciemnoczerwona. Skóra głowy i szyi jest naga. Upierzenie ciała jest w większości białe. Głowa, szyja, nogi oraz lotki (trzeciego rzędu) są czarne. Naga skóra znajduje się również po bokach ciała, pod skrzydłami. Nogi są długie. Dymorfizmpłciowy nie jest wyraźny. Samice są nieco mniejsze od samców. Gatunkiem podobnym jest Ibis siwopióry (Threskiornis melanocephalus).
Ibis czczony występuje w niemal całej subsaharyjskiej Afryce i w znacznie oddalonym Iraku. Rzadko spotykany jest jedynie w tropikalnej dolinieKonga oraz na pustyni Kalahari. Został introdukowany do zachodniej Francji, Hiszpanii, Włoch i na Wyspy Kanaryjskie, gdzie utrzymuje stabilną populację. Do Polski zalatuje bardzo rzadko, prawdopodobnie są to ptaki zbiegłe z hodowli.
Biotop
Ibis czczony zamieszkują bardzo różnorodne siedliska, ale zwykle przebywają w pobliżu rzek, jezior i wybrzeży. W miejscach, gdzie zostały sztucznie wprowadzone przez człowieka dobrze znoszą ciepły klimat umiarkowany. Prowadzi dzienny tryb życia. Ibis czczony na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jego liczebność maleje. Do głównych zagrożeń zaliczyć można kłusownictwo.
Ibis czczony przystępuje do rozrodu raz w roku. Gnieździ się w międzygatunkowych koloniach, na drzewach, krzewach lub na ziemi. Gniazdo zbudowane jest z gałęzi oraz patyków, wyścielone jest trawą i liśćmi. Samica składa od 2 do 5 jaj o niebieskim odcieniu. Czas wysiadywania wynosi od 20 do 30 dni. Wysiadywaniem jaj zajmują się oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po dwóch-trzech tygodniach. Po 44-48 dniach stają się niezależne. Ibis czczony osiąga dojrzałość płciową między czwartym a piątym rokiem życia. Żyje do 20 lat.