Gatunek stale związany z ekosystemami raf koralowych zamieszkujący wody Oceanu Indo – Pacyficznego. Spotykany często na wschodnim wybrzeżu Afryki aż do wysp Rapa oraz Ducie, na północy od południowej części Japonii do Hawai, a na południu do wyspy Lord Howe. Na wschodzie Pacyfiku odnotowany od  Zatoki Kalifornijskiej do Peru. Ma zdolność do pływania na duże głębokości aż do 182 m, dlatego zaliczany jest do gatunków nekto – bentosowych.

1. Budowa zewnętrzna:
2. Biologia:
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa zewnętrzna:

Płetwa grzbietowa Zanclus cornutus  zakończona jest długim nitkowatym wyrostkiem przypominającym bicz. Posiada on silne zbite ciało w kształcie dysku z charakterystycznym wystającymi otworem gębowym, w którym znajdują się małe usta z licznymi wydłużonymi zębami. Na pysku również występuje znamienna żółta plama z czarną obwódką. Ubarwienie ciała jest zwykle biało – żółte z dwoma czarnymi pionowymi paskami. Pierwszy z nich znajduje się na odcinku głowowym i tułowiu, drugi łączy koniec płetwy grzbietowej z płetwą ogonowa. Płetwa ogonowa jest czarna. Osobniki dorosłe osiągają długość do 23 cm.

Biologia:

Zanclus cornutus formuje grupy składające się od 2 do 3 osobników tego samego gatunku. Również osobniki dorosłe mogą pływać samotnie lub tworzyć pary. Ich dieta składa się głównie z małych gąbek oraz bentosowych bezkręgowców. Posiadają bardzo długi okres larwalny do przekształcenia się w osobnika młodocianego, a ich larwa pelagiczna może osiągać nawet 7,5 cm długości. Spowodowane to jest większą możliwością rozprzestrzeniani się larw. Ubarwienie nie wykazuje różnic związanych z zasięgiem geograficznym.