Jerzyk alpejski do rzędu krótkonogie (Apodiformes). Jest większy od jerzyka zwyczajnego (Apus apus). Ciało opływowe. Barwa ciała szaro brązowa. Skrzydła długie, sierpowate. Głowa oliwkowo brązowa. Tęczówka ciemnobrązowa. Dziób krótki, spiczasty i ciemny. Gardło i spód białe, oddzielone ciemną obrożą na szyi. Nogi bardzo krótkie. Ogon krótki, rozwidlony. Dymorfizm płciowy niezaznaczony.

1. Występowanie
2. Biotop
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Jerzyk alpejski jest szeroko rozpowszechniony w południowej Europie (od Portugalii i Hiszpanii po Grecję i Rumunię), w Azji Mniejszej, zachodniej Azji, Himalajach, Indiach i Sri Lance, na Półwyspie Arabskim, na wielu stanowiskach w Afryce (głównie w północno-zachodnich krańcach oraz w krajach wschodniej i południowej Afryki) i na Madagaskarze. Populacje zamieszkujące północne obszary są migrantami, a populacje zamieszkujące cieplejsze obszary są osiadłe. Do naszego kraju zlatuje rzadko.

Biotop

Jerzyk alpejski występuje na obszarach górskich i skalistych, w pobliżu morskich klifów oraz na obszarach miejskich. Rzadziej spotykany jest na nizinach w bardzo różnorodnych siedliskach. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Lęgi

Jerzyk alpejski przystępuje do jednego lęgu w roku. Łączy się w pary na całe życie. Rozród odbywa się od marca do czerwca. Gnieździ się w koloniach w szczelinach skalnych, na budynkach. Co roku wraca do tego samego miejsca rozrodu. Gniazdo w kształcie spodka, zbudowane z piór, materiałów roślinnych, mchu, spojone śliną. Samica składa od 1 do 4 jaj. Czas inkubacji wynosi 17-28 dni. Oboje rodzice pełnią opiekę nad potomstwem. Młode opuszczają gniazdo po 45-66 dniach. Między 2 a 3 rokiem życia. Dojrzałość płciową osiąga Żyje 10-15 lat.

Pokarm

W diecie jerzyka alpejskiego dominują bezkręgowce (są to w głównej mierze owady). Pokarm chwyta w locie.