Kajman żakare należy do rodziny aligatorowate (Alligatoridae). Reprezentowany jest przez dwa podgatunki. Pysk jest średniej długości. Wzgórki oczne wyraźnie wystają. Zęby w szczęce dolnej odstają na boki. Posiada płytki kostne pokrywające grzbiet. Barwa ciała jest różnorodna, od ciemnozielonej przez brązową do czarnej. Samice są mniejsze od samców.

1. Występowanie
2. Środowisko i tryb życia
3. Rozmnażanie
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Kajman żakare występuje w Ameryce Południowej w zachodniej Brazylii, południowo-wschodnich krańcach Peru, w Boliwii, Paragwaju, i północnej Argentynie. Jest kajmanem występującym najdalej na południe spośród wszystkich kajmanów.

Środowisko i tryb życia

Kajman żakare zamieszkuje nizinne lasy umiarkowane. Występuje w bardzo różnorodnych siedliskach wilgotnych: w wolno płynących rzekach, dolinach rzek, zbiornikach wodnych, mokradłach i innych obszarach podmokłych. Prowadzi nocny tryb życia. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Do głównych zagrożeń zaliczyć można kłusownictwo i utratę siedlisk.

Rozmnażanie

Kajman żakare jest organizmem jajorodnym. Do rozrodu przystępuje od grudnia do lutego. Samica buduje gniazdo na ziemi w kształcie kopca i składa do niego od 22 do 35 jaj. Maksymalnie może złożyć do 42 jaj. Płeć determinowana jest przez temperaturę otoczenia. Inkubacja jaj trwa ok. 73 dni. Wylęg odbywa się w marcu. Samica pełni opiekę nad potomstwem. Strzeże jaj, a później pomaga młodym wydostać się z gniazda i przenosi je do wody. Dojrzałość płciową osiąga między 4 a 7 rokiem życia. Żyje do 60 lat.

Pokarm

Kajman żakare żywi się bezkręgowcami (mięczakami i skorupiakami) oraz kręgowcami (rybami, płazami, gadami, ptakami oraz ssakami).