Karakurt zamieszkuje duży obszar od południowej Europy i północnej Afryki w obszarze Śródziemnomorskim, przez wschodnią Europę i zachodnią Azję (m.in. Ukrainę, Kazachstan i południową Rosję) po Azję centralną i wschodnią.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Karakurt należy do rodziny omatnikowate (Theridiidae). Jego ciało składa się z głowotułowia i odwłoka. Na głowotułowiu występuje sześć par odnóży, w tym cztery pary odnóży krocznych. Ciało jest czarno ubarwione i błyszczące. Odwłok jest kulisty. Na odwłoku po grzbietowej stronie występują liczne, czerwone, żółte lub pomarańczowe plamki. Na spodniej stronie może występować czerwona plama. Odnóża są długie, cienkie i smukłe. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są znacznie większe od samców. Gatunkiem podobnym jest czarna wdowa (Latrodectus mactans).

Biologia

Karakurt występuje na obszarach ciepłych i bardzo suchych. Zamieszkuje nasłonecznione zbocza, półpustynie i pustynie, stepy i obszary skaliste. Prowadzi nocny tryb życia. Karakurt jest organizmem rozdzielnopłciowym. Po kopulacji samce nierzadko są zjadane przez samice. Jaja składane są do kokona. Samica buduje do 8 kokonów. W jednym kokonie znajduje się od 80 do 250 jaj. Samica pilnuje kokonów z jajami. Po kilku tygodniach, w zależności od warunków z jaj wylęgają się młode pająki. Wzrost ciała następuje poprzez linienie. Karakurt jest drapieżnikiem. W głównej mierze żywi się bezkręgowcami (owadami, pajęczakami), które złapią się w jego sieć. Sieć umieszczona jest blisko ziemi. Nie jest pająkiem agresywnym, w sytuacji konfrontacji wybiera ucieczkę. Jego jad jest bardzo silny i niebezpieczny dla człowieka oraz dużych zwierząt (wielbłądów, krów i koni). Ukąszenie jest bardzo bolesne i w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci.