Kątnik większy zamieszkuje niemal całą Europę oraz Azję Mniejszą. Na większości obszaru występowania jest bardzo liczny. Został przypadkowo zawleczony do Ameryki Północnej.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Ciało kątnika większego składa się z głowotułowia i odwłoka. Ciało pokrywają liczne włoski. Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary odnóży krocznych. Posiada 8 oczu, w dwóch rządach. Nogi są ciemnobrązowe, pokryte włoskami, długie i masywne. Karapaks brązowoszary. Odwłok owalny, szary, z jasno ciemnym wzorem. W tylnej części odwłoka występują kądziołki przędne. Na końcu pazurów szczękuczułkowych znajdują się gruczoły jadowe. Gatunkiem podobny jest kątnik domowy (Tegenaria domestica). Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są masywniejsze od samców. Samce mają dłuższe i cieńsze nogi. Dodatkowo u samców na nogogłaszczkach występują narządy kopulacyjne.

Biologia

Kątnik większy jest silnie synantropijny. Chętnie przebywa w naszych domach, piwnicach lub na strychach. W naturalnym środowisku można go spotkać w lasach, w szczelinach skalnych i jaskiniach. Prowadzi nocny tryb życia. Występuje przez cały rok. Organizm rozdzielnopłciowy. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Do rozrodu przystępuje między majem a czerwcem. Samiec poszukuje samicy. Gdy ją znajdzie, rytmicznie uderza w sieć, sygnalizując w ten sposób swoją obecność. Samica składa jaja do kokonu, następnie maskuje go, przyklejając do niego dostępne materiały (m.in. szczątki roślinne). W kokonie znajduje się do 60 jaj. Młode przebywają w kokonie przez około miesiąc. Kanibalizm wśród młodych jest wprost proporcjonalny do dostępności pożywienia. Żyje do 4 lat. Drapieżnik. Ofiary wpadają do wybudowanej przez niego sieci. Sieć posiada ujście (w kształcie lejka), w którym pająk czatuje na swoje ofiary. Żywi się w głównej mierze owadami. Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.