Jest to ptak o długości ciała 14cm, rozpiętości skrzydeł 29 cm i wadze 20-25 g. Jego dziób jest dość długi i silny, ogon krótki, a nogi zaopatrzone są w długie i ostre pazury. W Europie występują dwa podgatunki różniące się upierzeniem: S.e.caesia ma kremowy spód z rdzawymi bokami, S.e.europaea - spód ciała biały. Oba podgatunki mają wierzch ciała stalowoszary i przebiegającą przez oko czarną pręgę.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Legi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Kowalik żyje w luźnych starodrzewiach liściastych i mieszanych, borach oraz większych parkach. Stare drzewa o licznych dziuplach są jego ulubionym środowiskiem. Unika natomiast wnętrza kompleksów leśnych.

Występowanie

Areał lęgowy kowalika obejmuje Europę, Azję Mniejszą i znaczne przestrzenie Azji. W Polsce jest to gatunek średnio liczny, najliczniej gniazduje w dolinach większych rzek. Kolonizuje także zieleń miejską, gdzie nie osiąga jednak wysokich zagęszczeń. Jest osiadły, zimuje w obrębie areału lęgowego.

Legi

Ptak ten gnieździ się w dziuplach lub budkach lęgowych dostosowując otwór wejściowy do swoich rozmiarów (35mm średnicy) poprzez obmurowywanie go. Gniazdo wyścieła płatkami kory sosnowej. Składa 5-8 białych, nakrapianych na czerwono jaj. Wysiaduje tylko samica przez ok.2 tygodnie, młode pozostają w gnieździe 22-25 dni. Kowalik wyprowadza tylko 1 lęg w roku, w kwietniu.

Pokarm

Kowaliki szukają pożywienia w szparach kory, odłupując jej kawałki. Zdarza się, że w jej pęknięciach ukrywają na zimę smaczne kąski, np. nasiona słonecznika. Jednak główną ich dietę stanowią owady we wszystkich stadiach rozwojowych. Zimą jedzą nasiona, np. buka, leszczyny, lipy, dębu, które rozłupują dziobem.