Krzyżak łąkowy jest szeroko rozpowszechniony na obszarze Europy oraz zachodniej i centralnej Azji, występuje również na Grenlandii. W Polsce wszędzie bardzo liczny.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Krzyżak łąkowy należy do rodziny krzyżakowate (Araneidae). Jego ciało składa się z głowotułowia i odwłoka. Odwłok jest duży i kulisty (u samic) lub wydłużony (u samców). Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary odnóży krocznych. Odnóża są jasnobrązowe, ciemno obrączkowane, z kolcami. Ubarwienie ciała jest zmienne, od barwy białawej, pomarańczowej, czerwonawej, zielonej po brązowawą. Na odwłoku znajduje się charakterystyczny wzór z czterema białymi plamkami. Dymorfizm płciowy jest wyraźny. Samice są większe od samców. Samce są drobne, żółtawe. Gatunkiem podobny jest krzyżak ogrodowy (Araneus diadematus).

Biologia

Krzyżak łąkowy zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska w różnych typach klimatu od podzwrotnikowego na południu po klimat subarktyczny i sporadycznie arktyczny na dalekiej północy. Występuje głównie na terenach nizinnych. Spotykany jest w leśnych młodnikach, świetlistych lasach, skrajach lasów, śródleśnych polanach, śródpolnych zadrzewieniach, łąkach, parkach i ogrodach. Prowadzi samotny tryb życia. Aktywny jest od lipca do października. Organizm rozdzielnopłciowy. Samica może złożyć do 900 jaj. Składanie jaj odbywa się od września do października. Jaja zimują w kokonach. Między kwietniem a majem z jaj wylęgają się młode pająki. Dojrzałość płciową osiągają w ciągu jednego sezonu. Żyją około dwóch lat. Krzyżak łąkowy jest drapieżnikiem. W głównej mierze żywi się owadami. Ofiary łapie w okrągłą sieć (mierzącą do 40 cm) rozpostartą między roślinami, umieszczoną do jednego metra nad ziemią. Sieć jest codziennie na nowo budowana. Pająk czatuje na swoje ofiary w kryjówce mieszczącej się w sąsiedztwie sieci.