Kur diabeł zamieszkuje zimne wody północnego Atlantyku. Spotykany jest do Morza Barentsa i Morza Białego na północy po Morze Północne, Bałtyk i Kanał La Manche na południu.

1. Budowa zewnętrzna
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa zewnętrzna

Kur diabeł należący do rodziny głowaczowate (Cottidae). Posiada dużą głowę pokrytą kolcami. Oczy są stosunkowo duże, wysoko osadzone. Otwór gębowy jest szeroki i końcowy. Brak wąsików w kącikach pyska. Ciało jest bezłuskie, wydłużone, zwężające się ku ogonowi. Kształt ciała stożkowaty. Ubarwienie ciała jest różnorodne, dominują szarości i brązy. Strona grzbietowa jest najciemniejsza, brązowoczarna. Głowa oraz wierzch pokryte są ciemnymi plamami. Boki ciała są jasno (białawo lub żółtawo) plamkowane. Spód ciała żółtawy (u samic) bądź pomarańczowy (u samców). Płetwy piersiowe są szerokie, wachlarzowate. Występują dwie płetwy grzbietowe. Płetwa odbytowa rozpoczyna się na wysokości drugiej płetwy grzbietowej. Ogon jest zaokrąglony. Występuje dymorfizm płciowy, szczególnie widoczny okresie rozrodczym. W okresie tarła brzuch samca staje się jaskrawy, miedziano czerwonawy, pokryty białymi plamami. Gatunkiem podobnym jest kur rogacz (Myoxocephalus quadricornis).

Biologia

Kur diabeł występuje na dnie wód arktycznych i chłodnych do głębokości około 250 m. Preferuje dno żwirowe zarówno drobno, jak i gruboziarniste. Toleruje niewielkie zasolenie - spotykany jest w słonawych jeziorach i w ujściach rzek. Do rozrodu przystępuje od listopada do marca. Ikra składana jest między kamieniami. Średnica ikry wynosi 2-2,5 mm. Występuje opieka nad potomstwem. Samiec strzeże ikry. Początkowo larwy są pelagiczne, z czasem opadają na dno. Wylęg następuje po upływie 5 tygodni. Larwa po wykluciu mierzy od 7 do 8 mm. Dojrzałość płciową osiąga przy długości ciała 15 cm. Jest rybą drapieżną. Pożywia się bezkręgowcami dennymi (skorupiakami) oraz kręgowcami (drobnymi rybami, wylęgiem i ikrą). Hodowany jest w akwariach publicznych.