Zasięg występowania kurka czerwonego obejmuje południowe wybrzeża Norwegii, Morze Północne, wody Wielkiej Brytanii, Kanał La Manche, wybrzeża Francji, Hiszpanii i Portugalii, basen Morza Śródziemnego i Morze Czarne oraz zachodnie wybrzeża Afryki niemal do równika. Sporadycznie spotykany w Bałtyku.
Kurek czerwony należy do rzędu skorpenkoształtne (Scorpaeniformes). Posiada dużą, trójkątną głowę pokrytą płytkami kostnymi. Głowa ma wklęsły profil. Otwór gębowy jest szeroki. Ciało jest wydłużone, stożkowate. Ubarwienie ciała w czerwonych tonacjach. Głowa jest ciemnoczerwona. Strona grzbietowa w odcieniach żółtych, czerwonych lub brązowych, pokryta ciemnymi pasami. Spód ciała jest jaśniejszy, różowawy lub białawy. Boki ciała od czerwonych po żółte. Płetwy piersiowe są duże, niebieskie, z ciemniejszymi krawędziami, ich trzy dolne promienie są wolne. Występują dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza płetwa grzbietowa jest wyższa oraz krótsza od drugiej. Płetwa odbytowa podobnie jak grzbietowa długa, sięgająca do trzonu płetwy ogonowej. Płetwa ogonowa delikatnie wcięta. Płetwy: brzuszne, odbytowa i ogonowa są czerwonawe. Gatunkiem podobnym jest kurek jeżyk (Trigla lyra).
Biologia
Kurek czerwony zamieszkuje wody słone do głębokości około 300 m. Preferuje dno muliste, piaszczyste lub kamieniste. Młode przebywają bliżej brzegu, tolerują wody słonawe. Prowadzi przydenny tryb życia, przebywa także w toni wodnej. Żyje pojedynczo lub w małych grupach. Do rozrodu przystępuje w zależności od występowania, przez cały rok, lub od maja do sierpnia. Ikra i larwy są pelagiczne, unoszą się w toni wodnej. Dojrzałość płciową osiąga przy długości ciała 15 cm. Żyje do 15 lat. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Kurek czerwony żywi się skorupiakami, mięczakami oraz rybami. Jest rybą jadalną. Hodowany jest w akwariach publicznych.
