Lotopałanka karłowata ma oczy duże, ciemne. Na głowie wokół oczu występuje czarna maska sięgająca aż do uszu. Uszy są spiczaste. Nos oraz łapy różowe. Policzki jasne. Od czoła do grzbietu środkiem biegnie ciemny pasek. Barwa ciała szarawo popielata, z niebieskawym odcieniem. Spód ciała jest jaśniejszy, białawy. Ogon jest chwytny, długi i ciemno zakończony. Po bokach ciała znajdują się fałdy skórne, które stanowią powierzchnię nośną (umożliwiającą wykonywanie lotów ślizgowych). Kończyny krótkie, zakończone pazurami. Samce są większe od samic.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Lotopałanka karłowata zamieszkuje południowo-wschodnią, wschodnią i północną Australię, Nową Gwineę, Archipelag Louisiade, Nową Brytanię, Wyspy Aru, Misool i Archipelag Moluki. W 1835 roku została introdukowana na Tasmanię.

Tryb życia

Lotopałanka karłowata zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska. Prowadzi nocny, nadrzewny tryb życia. Dzień spędza w gniazdach na drzewach. Jest gatunkiem towarzyskim. Warunkiem występowania są drzewa - występuje zarówno w lasach tropikalnych na indonezyjskich wyspach oraz północnej Australii, w lasach eukaliptusowych, jak i okresowo chłodnych lasach Tasmanii i południowej Australii. Bardzo dobrze przystosowuje się do obecności człowieka - spotykana jest w parkach, ogrodach, sadach i zdegradowanych lasach. Zwierzę terytorialne. Jest popularnym, egzotycznym zwierzęciem domowym.

Odżywianie

Lotopałanka karłowata to wszystkożerne zwierzę. W głównej mierzę żywi się sokiem z drzew eukaliptusowych i figowców. Swoją dietę uzupełnia nektarem, bezkręgowcami (owadami ich larwami oraz pajęczakami) oraz drobnymi kręgowcami (gadami, ptakami i ssakami).

Rozmnażanie i rozwój

Lotopałanka karłowata do rozrodu przystępuje przez cały rok, ze szczytem odbywającym się między czerwcem-listopadem. Samica rodzi zwykle dwa młode. Po 16 dniach ciąży rodzą się młode we wczesnych stadium rozwoju. Dalszy rozwój przebiega w fałdzie skóry (w torbie lęgowej). Gdy młode dotrą do torby lęgowej przytwierdzają się do sutków samicy. Po upływie 70 dni młode opuszczają torbę lęgową. Po 3,5-4 miesiącach młode opuszczają gniazdo. Po 7-10 miesiącach stają się samodzielne. Samice osiągają dojrzałość płciową w pierwszym a samce w drugim roku życia. W niewoli żyje do 14 lat, w naturze znacznie krócej, do 9 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).