Samiec w upierzeniu godowym ma czarną głowę z zielonym połyskiem, czarną pierś i podogonie, boki białe, grzbiet popielaty w delikatne prążki. Samica jest brązowa z jaśniejszymi bokami i białym brzuchem, u nasady jej dzioba widać szeroki, białą obrączkę. Latem koło ucha można dostrzec białą plamę. Samiec w szacie spoczynkowej oraz osobniki młodociane są podobne do samicy.
Ogorzałka gniazduje na większych jeziorach z bogato rozwiniętą roślinnością wodną w strefie tundry, lasotundry i częściowo tajgi. Zimuje na wodach słonych i słonawych, w ujściach rzek.
Występowanie
Areał lęgowy obejmuje zimne wybrzeża Europy, Azji i Ameryki Północnej. Zimowiska znajdują się na wybrzeżach mórz, Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Spokojnego. W Polsce ogorzałka lęgnie się tylko wyjątkowo, jako przelotna i zimująca jest liczna na Bałtyku, w głębi kraju widywana bardzo rzadko.
Lęgi
Gniazdo buduje w krzakach, trawie lub turzycach, z reguły tuż przy wodzie. Jest ono czarą z suchej roślinności, wysłaną ciemnym puchem. W zniesieniu jest 6-13 zielonkawych jaj, które wysiaduje tylko samica przez 24-28 dni. To ona opiekuje się też pisklętami dopóki nie nauczą się latać, co następuje w wieku 6-7 tygodni. Ogorzałka wyprowadza 1 lęg w roku.
Pokarm
Odżywia się głównie pokarmem zwierzęcym (ślimaki, małe skorupiaki i owady wodne), który łowi w czasie nurkowania. Zjada też części roślin wodnych i nasiona.