Pantera sundajska należy do rodziny kotowate (Felidae). Ciało krępej budowy. Ubarwienie ciała od szarobrązowego do żółtobrązowego. Na całym ciele występują nieregularne plamy z ciemnymi krawędziami. Na karku znajdują się dwa pasy. Uszy są zaokrąglone i krótkie. Ogon jest wyjątkowo długi. Nogi są dosyć krótkie, tylne są dłuższe od przednich. Łapy są szerokie. Samce są większe od samic.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Pantera sundajska występuje na Sumatrze i Borneo. Nie ma potwierdzonych informacji o występowaniu tego kota na innych mniejszych wyspach. Na wyspie Jawa znaleziono skamieniałości pantery, ale obecnie tam nie występuje.

Tryb życia

Pantera sundajska zamieszkuje głównie nizinne i pagórkowate lasy tropikalne. Preferuje lasy pierwotne, jednak na skutek szybko postępującego zaniku i fragmentacji siedlisk często widywana jest na terenach rolniczych, miejscach prowadzonej intensywnej gospodarki leśnej i w pobliżu ludzkich osad. Najchętniej przebywa na drzewach. Prowadzi samotny tryb życia. Jest zwierzęciem o aktywności zmierzchowej ale może być aktywna także w dzień. Jej liczebność maleje. Zagraża jej utrata siedlisk (przekształcanie lasów w m. in. plantacje palm olejowych). Innym zagrożeniem jest nielegalny handel (zabijana jest dla futra). Na liście IUCN jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU). Wpisana jest do konwencji CITES (załącznik I).

Odżywianie

Pantera sundajska jest mięsożerna. W głównej mierze żywi się kręgowcami (ssakami, ptakami i rybami).

Rozmnażanie i rozwój

Pantera sundajska osiąga dojrzałość płciową w drugim roku życia. Szczyt okresy rozrodczego przypada między grudniem a marcem. Ciąża trwa u niej od 85 do 95 dni. Samica może urodzić od 1 do 5 młodych, zwykle jednak na świat przychodzą 1-2 kocięta. Po dziesięciu miesiącach młode stają się samodzielne.