Występuje w strefie przybrzeżnej Europy od południowego Bałtyku, wybrzeży Europy Zachodniej, Wysp Brytyjskich, południowej Europy, Azji Mniejszej po Morze Czarne. Rzadziej spotykany w zatoce Fińskiej, na południu Półwyspu Skandynawskiego i u wybrzeży północnej Afryki.
Głowa mała. Oczy z powiekami tłuszczowymi. Szczęka górna sięga do tylnej krawędzi oka. Ciało wrzecionowate, dwubocznie spłaszczone. Ubarwienie grzbietu niebieskozielone. Boki ciała pokryte rzędem ciemnych plam. Boki ciała oraz brzuch jasno-srebrzyste. Krawędź brzucha na całej długości pokryta łuskami kilowymi. Brak linii nabocznej. Ciało pokryte delikatna łuską cykloidalną. Płetwa grzbietowa krótka. Płetwy parzyste niewielkie. Płetwy brzuszne rozpoczynają się na wysokości płetwy grzbietowej. Płetwa odbytowa niska. Płetwa ogonowa duża, mocno wcięta. Płetwy grzbietowa i ogonowa w ciemnej barwie. Pozostałe płetwy jasne. Dymorfizm płciowy jest nieznaczny, samice są nieco większe od samców. W okresie rozrodu ubarwienie ciała staje się intensywniejsze, z fioletowym odcieniem. Gatunkiem podobnym jest aloza (Alosa alosa).
Biologia
Większość życia przebywa w strefie przybrzeżnej, na tarło wpływa do rzek, jednak zwykle tylko do dolnych dopływów. Rzadko spotykane są populacje wędrujące dalej niż 100 km. Tarło rozpoczyna się od kwietnia do czerwca. Rozród odbywa się w miejscu o spowolnionym nurcie z piaszczystym lub kamienistym dnem. Złożona ikra unosi się z prądem. Samica składa od 50 do 200 tys. ziaren ikry. Średnica jaj wynosi od około 0,7 do 4 mm. Wylęg następuje po 5-6 dniach. Larwa po wykluciu mierzy około 5 - 8 mm. Część osobników dorosłych, którym uda się przeżyć, po tarle wraca do morza. Dojrzałość płciową osiąga w drugim (samce) oraz w czwartym (samice) roku życia. Żyje do ponad 10 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Pożywia się w głównej mierze małymi rybami, a także bezkręgowcami (owadami, skorupiakami) oraz detrytusem. Zwierzę podczas migracji nie pobierają pokarmu.
