Pomrów wielki jest charakterystycznym, dużym ślimakiem, w Polsce spotykanym przede wszystkim w sąsiedztwie człowieka - brak go w bardziej naturalnych siedliskach. Gatunek ten rozprzestrzeniając się razem z człowiekiem zasiedlił duże obszary kuli ziemskiej, będąc tam gatunkiem obcym, inwazyjnym; nie wydaje się jednak, żeby wyrządzał bardzo duże szkody w naturalnych ekosystemach, ponieważ trzyma się przede wszystkim biotopów antropogenicznych, zdegradowanych.

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Pokarm
4. Rozród
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Wygląd

Pomrów wielki, jak sugeruje jego nazwa (również łacińska) jest dużym ślimakiem, osiągającym do 18 centymetrów długości (przemieszczający się pomrów wielki może 'rozciągnąć się' nawet do 20 centymetrów). Pomrów wielki jest ślimakiem nagim, pozbawionym widocznej skorupy; jej pozostałości są widoczne w formie zgrubienia w przedniej części ciała, zwanego płaszczem. U pomrowa wielkiego płaszcz zajmuje ok. 1/3 długości ciała. Z tyłu ciała widoczny jest niewielki kil - zgrubienie wzdłuż osi ciała. Pomrów wielki ma zmienne ubarwienie w odcieniach brązu, szarości i czerni. Na jasnym, szarobrązowym tle widoczne są wyraźne, ciemne plamy. Na ciele pomrowa wielkiego plamy układają się i/lub łączą w podłużne pasy, natomiast na płaszczu są rozproszone. Głowa i czułki pomrowa wielkiego są ciemne, pozbawione plam, natomiast spód ciała (podeszwa) jest jasnokremowa.

Występowanie

Pomrów wielkie pierwotnie występował najprawdopodobniej tylko w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego (Włochy, pd. Francja, Hiszpania, pn. część Maroka, Algierii, Tunezji). Od bardzo dawna rozprzestrzeniał się wraz z ludźmi i rozwojem rolnictwa, w związku z tym obecnie występuje w prawie całej Europie poza jej północnymi krańcami, a także na wielu obszarach Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, wschodniej Azji, południowej Afryki, Australii, Nowej Zelandii, a nawet Hawajów. Pomrów wielki rozprzestrzenia się wraz z transportowanymi przez ludzi płodami rolnymi (np. warzywami), glebą, roślinami w donicach, drewnem, odpadami itd. W swoim naturalnym zasięgu pomrów wielki był pierwotnie gatunkiem leśnym, natomiast obecnie spotyka się go przede wszystkim w bliskości człowieka: w ogrodach, warzywnikach, stertach kompostu, piwnicach, ruinach, gruzowiskach, wysypiskach śmieci, poboczach dróg, nasypach kolejowych itp.

Pokarm

Pomrów wielki żywi się żywymi i martwymi roślinami, biofilmem z bakterii i glonów porastającym różne powierzchnie, owocnikami grzybów, a okazjonalnie - innymi ślimakami. Z punktu widzenia człowieka może być szkodnikiem upraw warzywnych, nadgryzając korzenie, bulwy i liście (również te składowane np. w piwnicach). Miejscami w inwazyjnym obszarze występowania (np. na Hawajach) może potencjalnie wywierać wpływ na naturalne ekosystemy, wpływając na przeżywalność siewek drzew lub zmieniając schemat rozkładu ściółki leśnej; na razie jednak badań wskazujących definitywnie na jego bardzo silny i negatywny wpływ.

Rozród

Pomrów wielki osiąga dojrzałość płciową przy długości ciała ok. 10 centymetrów, wieku 1 roku. Osobniki pomrwa wielkiego są obojnakami, równocześnie będąc samicą i samcem. Rozród następuje przede wszystkim wiosną i jesienią (choć zależy to od warunków klimatycznych w danym miejscu); spotykające się dwa pomrowy wielkie angażują się w taniec godowy, rozpoczynający się krążeniem wokół siebie. Po zakończeniu tego etapu, oboje splecionych ze sobą partnerów zwiesza się z utworzonego ze śluzu sznura przymocowanego do łodygi lub gałęzi. Po następującym wtedy zapłodnieniu krzyżowym, jeden z partnerów spełza w dół na ziemię, a drugi powraca na roślinę wspinając się po śluzowym sznurze (czasem sznur urywa się i oba osobniki spadają na ziemię). Każdy z partnerów następnie składa do 60 okrągłych jaj o średnicy 4,5 - 5 mm. Młode wylęgają się po ok. miesiącu. Pomrowy wielkie żyją do 3 lat, podchodząc do rozrodu dwu- lub trzykrotnie w ciągu życia.