Przekopnica wiosenna prawdopodobnie jest gatunkiem kosmopolitycznym - występuje na wszystkich kontynentach. Dla wielu obszarów potencjalnego występowania brak danych, lub dane są szczątkowe. Jest jedną z dwóch gatunków przekopnic występujących w Polsce.
Budowa
Przekopnica wiosenna jest małym skorupiakiem. Ciało jest spłaszczone grzbietobrzusznie, składa się z głowy, tułowia i odwłoka. Barwa ciała ciemnozielona. Głowa jest czerwonawa. Na głowie znajdują się oczy złożone i oko naupliusowe. Aparat gębowy znajduje się po spodniej stronie ciała. Przednia część ciała (głowa i tułów) pokryte jest tarczowatym, w zarysie owalnym karapaksem. Po spodniej stronie karapaksu znajdują się wyrostki pierwszej pary odnóży tułowia. Na tułowiu znajduje się kilkadziesiąt par odnóży. Telson wyposażony jest w długie widełki. Gatunkiem podobnym jest przekopnica właściwa (Triops cancriformis), pojawiająca się później (między majem a czerwcem) niż przekopnica wiosenna.Tryb życia
Przekopnica wiosenna zamieszkuje głównie tymczasowe zbiorniki wodne obecne jedynie na wiosnę i zanikające w lecie. Są to niewielkie śródleśne oczka wodne, kałuże, wysychające rowy melioracyjne i koleiny o głębokości zwykle do około 1 m. W rejonach o bardziej surowym klimacie wyjątkowo spotykana jest w zbiornikach utrzymujących wodę całorocznie. Żyje w pobliżu dna. Pojawia się od lutego do maja. Spotykana jest z dziwogłówką wiosenna (Eubranchipus grubii).Rozmnażanie i rozwój
Przekopnica wiosenna rozmnaża się w kwietniu. Rozmnaża się dzieworodnie (z jaj rozwijają się tylko samice) lub obupłciowo. Jaja są spoczynkowe, wytrzymujące okresy suszy. W ciągu roku mogą pojawić się dwa pokolenia. Jaja początkowo rozwijają się w komorze lęgowej samicy. Samica składa jaja (do kilkudziesięciu jaj, w kilku dniowych odstępach) na dno, gdzie przezimują. Z jaj wylęga się nauplius. Rozwój larwalny (zależy od temperatur wody) trwa około dwóch tygodni. Wzrost ciała następuje skokowo, poprzez linienie. Przekopnica żyje do ponad trzech miesięcy.Odżywianie
Przekopnica wiosenna jest wszystkożerna. Żywi się pokarmem roślinnym, zwierzęcym oraz detrytusem. Pokarm chwyta wyrostkami szczęk i odnóżami tułowiowymi, które kierują go do otworu gębowego.
