Rybitwa czarnogrzbieta (Onychoprion fuscatus)

Rybitwa większa od gołębia grzywacza (Columba palumbus). Gatunkiem podobnym jest rybitwa brunatnogrzbieta (Onychoprion anaethetus) różniąca się białym klinem sięgającym za oko. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wcześniej umieszczana w rodzaju Sterna. Gatunek towarzyski, żyjący w stadach.

Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób dosyć długi, czarny oraz spiczasty. Czoło, policzki oraz gardło białe. Ciemię, kark oraz kantarek czarne. Ubarwienie ciała biało-czarne. Sylwetka smukła. Wierzch czarny, spód ciała biały. Skrzydła wąskie, długie, spiczaste. Ogon głęboko rozwidlony. Nogi ciemne, krótkie. Dorosłe w szacie spoczynkowej są jasno kropkowane na ciemieniu i płaszczu. Brak wyraźnych różnic pomiędzy obiema płciami. Występuje wyraźny dymorfizm wiekowy. Osobnik młodociane są brunatnoszare. Dolna część brzucha nieco jaśniejsza. Wierzch ciała prążkowany.

Zamieszkuje obszary tropikalne wszystkich oceanów: środkowy Atlantyk i Karaiby, Morze Arabskie i środkowy Ocean Indyjski, wyspy Oceanii i pas środkowego Oceanu Spokojnego. Gniazduje na wyspach, na pełnym morzu spotykana jest przez cały rok.

Gniazduje na wyspach piaszczystych i kamienistych, skałach, wyspach koralowych; słabo porośniętych roślinnością. Ich kolonie rozrodcze znajdują się jedynie na wyspach wolnych od dużych drapieżników lądowych.

Gnieździ się w dużych koloniach, zagłębieniu ziemi. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa od 1 do 3 jasnych, ciemno nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi od 28 do 33 dni. Po 54-58 dniach młode zyskują zdolność lotu. Dojrzałość płciową osiąga w czwartym bądź w piątym roku życia.

Ptak ten żywi się zarówno kręgowcami (rybami) jak i bezkręgowcami (głowonogami, skorupiakami oraz owadami). Pokarm chwyta w powietrzu oraz z powierzchni wody.